Mittwoch, 4. September 2024

Kapitel 1. 4 (7 - 20)

7) Kertisljós, sem logaði á borðinu, blakti svo til af dragsúg frá glugganum, að það bráðnaði mestallt niður, án þess að bera nokkra verulega birtu.
Das Kerzenlicht, das auf dem Tisch brannte, flackerte so in der Zugluft, die durch das Fenster kam, daß sie fast herunterbrannte, ohne nennenswertes Licht zu spenden.

8) Halldóra var sem bundin við rúm hinnar sjúku stúlku og mátti ekki sleppa hendi hennar, því að það hafði hún beðið hana svo innilega um að gera ekki.
Halldóra war an das Bett des kranken Mädchens gebunden und durfte Kristíns Hände nicht loslassen, denn sie hatte sie so inständig gebeten, das nicht zu tun.

9) Hún kom auga á margt, sem gera þurfti, meðal annars að hagræða ljósinu og taka af því skarið, en náði ekki til þess frá rúminu.
Sie sah eine Menge, das hätte getan werden müssen, unter anderem, das Licht zu bewachen, doch sie konnte vom Bett aus nicht herankommen.

10) Það var sem stæði hún á milli tveggja ljósa, sem bæði blöktu á bláskarinu, annað í rúminu, hitt á borðinu.
So saß sie zwischen zwei Kerzen, die beide blakten, eine am Bett, die andere auf dem Tisch.

11) Hún gat ekki sinnt nema öðru þeirra, um hitt varð að fara eins og fara vildi.
Sie konnte sich weder um die eine noch um die andere kümmern, sondern mußte sie brennen lassen, wie sie wollten.

12) Hún var ekki viss um, hvort Kristín lægi í sínu vanalega dauðamóki eða væri þegar dáin.
Sie war nicht sicher, ob Kristín in ihrem üblichen todesähnlichen Dämmerzustand dalag oder schon tot war.

13) Höndin, sem hún hélt um, var köld og stöm og máttvana, eins og hún hafði oft verið síðustu dagana, en hún var ekki stirð og stirðnaði ekki.
Die Hand, die sie hielt, war kalt und klamm und kraftlos, wie sie es in den letzten Tagen oft gewesen war, aber sie war nicht mehr steif und wurde es auch nicht mehr.
14) Hún fann engin æðaslög, sá brjóst hinnar sjúku ekkert bærast, og var oft í vafa um, hvort hún drægi enn þá andann.
Sie fand keinen Pulsschlag, sah, daß sich die Brust der Kranken nicht hob und war oft im Zweifel, ob sie noch Atem holte.

15) Hún sat hjá henni með stakri trúmennsku og hélt um höndina á henni, vakti með dæmalausri þolinmæði og beið eftir einhverri breytingu, vonlaus um það með öllu, að sú breyting yrði til nokkurra bóta, þegar hún kæmi.
Sie saß bei ihr mit fester Treu und hielt ihr die Hände, wachte mit beispielloser Geduld und wartete auf irgendeine Veränderung, aber ohne Hoffnung, daß es eine Veränderung zum Besseren sein würde, wenn sie denn käme.

16) Hún var meira að segja ekki fyllilega viss um, hvort hún héldi í höndina á lifandi manneskju eða líki.
Sie konnte nicht mehr mit voller Gewißheit sagen, ob sie die Hand eines lebenden Menschen oder einer Leiche hielt.

17) Kristín hafði sagt, að hún væri hræddust um það af öllu, að hún yrði grafin lifandi.
Kristín hatte gesagt, daß sie am meisten Angst davor hatte, daß sie lebendig begraben werden würde.

18) Síðan Halldóra hafði heyrt hana segja þetta, gat hún varla um annað hugsað.
Seit Halldóra sie das hatte sagen hören, konnte sie kaum noch an etwas anderes denken.

19) Ef Kristín yrði grafin lifandi, væri það engri manneskju meira að kenna en henni.
Wenn Kristín lebendig begraben werden würde, würde es kein Mensch merken außer ihr.

20) Hún efaðist nú ekki um það lengur, að Kristín yrði grafin.
Sie zweifelte nun nicht mehr daran, daß Kristín begraben werden würde.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

Buch

Der Blog ist jetzt auch in Buchform erhältlich: https://buchshop.bod.de/ein-aufgehender-stern-9783819299667