Donnerstag, 5. September 2024

Kapitel 1. 4 (21 - 22)

21) En hún lét augun hvarfla frá einni dýrlingamyndinni til annarrar, meira að segja til frelsarans sjálfs, sem hékk á krossinum, og bað þær allar í sameiningu og hverja í sínu lagi, - bað þær grátandi - að afstýra þeirri skelfingu, að Kristín yrði grafin lifandi.
Sie ließ den Blick von einem Heiligenbild zum nächsten schweifen, vor allem zu dem des Erlösers, der am Kreuz hing, und bat sie alle – weinend – um Beistand, das Unglück abzuwenden, daß Kristín lebend begraben werden würde.

22) Úti var hlákustormurinn, og tungl óð í skýjum.
Draußen stürmte es, und der Mond zog in den Wolken seine Bahn.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

Kapitel 2. 4 (84 - 100 (Ende))

84) Ómurinn af söngnum fór dvínandi eftir því sem skipið fjarlægðist . Das Echo des Gesangs schwächte sich ab, je weiter das Schiff sich en...