Donnerstag, 17. Oktober 2024

Kapitel 2. 1 (140 - 143)

140) Halldóra sá það, að Björn riddari þekkti hana ekki þegar í stað, enda hefði hún varla þekkt hann heldur, hefði hún ekki vitað, að hans væri þar von, svo mjög hafði hann látið á sjá frá því hún sá hann síðast.
Halldóra sah, daß der Ritter Björn sie nicht erkannte, und sie hätte ihn auch kaum erkannt, wenn sie nicht gewußt hätte, daß er es war, so sehr hatte er abgebaut, seit sie ihn zum letztenmal gesehen hatte.

141) Hann var að vísu karlmannlegur og fríður á velli að sjá, eins og hann hafði áður verið, og bar höfuðið hátt og drengilega.
Er war immer noch männlich und schön anzusehen, wie er es früher gewesen war, und trug den Kopf hoch.

142) En hár hans og skegg var tekið mjög að grána.
Aber sein Haar und sein Bart waren grau geworden.

143) Yfirliturinn var fölari og ekki eins hraustmannlegur og áður hafði verið.
Insgesamt war er blasser und nicht mehr so kraftvoll, wie er es früher gewesen war.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

Kapitel 2. 4 (84 - 100 (Ende))

84) Ómurinn af söngnum fór dvínandi eftir því sem skipið fjarlægðist . Das Echo des Gesangs schwächte sich ab, je weiter das Schiff sich en...