Montag, 21. Oktober 2024

Kapitel 2. 1 (145 - 177)

145) Halldóra mundi eftir honum sem bjarthærðum og blómlegum manni, hverjum manni glæsilegri og fegurri, vöðvastæltum og bringubreiðum, efldum og fjörmiklum kappsmanni, sannri ímynd þess riddara, sem hvorki þekkir ótta né ámæli.
Halldóra erinnerte sich an ihn als an einen hellhaarigen, blühenden Mann, eleganter und schöner als jeder andere Mann, muskulös und furchterregend, einen Mann voller Eifer und Energie, das Bild des Ritters ohne Furcht und Tadel.

146) Hann var virðulegri og höfðinglegri nú, stilltari og mildari, svo að svipur hans allur vakti lotningu og hlýðni.
Er war jetzt würdiger und großzügiger, stiller und milder, so daß sein Gesicht Ehrfurcht und Gehorsam weckte.

147) En hann hafði elst fyrir ár fram.
???


148) "Þegar ég tók hann á ísnum í Ísafjarðardjúpi," mælti riddarinn, um leið og hann gekk út til Halldóru, og hafði enn hugann á hvítabirninum, "var hann ekki stærri en meðalsmalahundur.
„Als ich ihn auf dem Eis in Ísafjarðardjúp einsammelte“, sagte der Ritter, ging zu Halldóra hinaus und dachte immer noch an den Eisbären, „war er nicht größer als ein mittelgroßer Hund.

149) Ég lagði mömmu hans í gegn með spjóti, en hún ætlaði ekki að hætta við að ráðast á mig, þó að spjótið stæði þvert í gegnum hana við hjartað.
Ich setzte mich mit dem Speer gegen seine Mutter zur Wehr, weil sie nicht aufhören wollte, mich anzugreifen, obwohl der Speer sie ins Herz getroffen hatte.

150) Það var skap í þeirri móður!
Das war eine Probe für ihren Mut!

151) Menn mínir urðu að koma mér til hjálpar og reka í hana fleiri spjót, áður en hún félli.
Meine Männer kamen mir zu Hilfe und stießen noch mehr Speere in sie, bevor sie fiel.

152) Nafni minn hefir enn þá ekkert sýnt sig líklegan til móðurhefnda við mig.
???

153) Ég held hann sé búinn að gleyma öllu saman
.
Ich sorgte dafür, daß er alles vergaß.

154) Hann lærði snemma að fylgja mér eftir eins og hinir hundarnir, og nú held ég hann sé búinn að gleyma því, að hann sé björn, og telji sig með hundunum.
Er lernte, mir wie ein Hund zu folgen, und ich sorgte dafür, daß er vergaß, daß er ein Bär war, und sich für einen Hund zu halten.

155) Sigurður fóstri hefir kennt honum að dansa, og sveinar mínir hafa kennt honum að glíma við sig, en sund hefir enginn þurft að kenna honum.
Pflegevater Sigurður hat ihn gelehrt zu tanzen, und meine Knappen haben ihn gelehrt zu kämpfen, aber niemand hat gewagt, ihm das Schwimmen beizubringen.

156) Hann kafar til botns og kemur upp með steina, sem varla eru við okkar hæfi.
Er taucht bis auf den Grund und kommt mit Steinen wieder hoch, die kaum zu uns passen.

157) Jæja, kona góð.
Jaja, gute Frau.

158) Þér spurðuð eftir mér.
Ihr habt nach mir gefragt.

159) Er nokkuð, sem ég get gert yður til þægðar?
Gibt es etwas, das ich für Euch tun kann?

160) En hvað er þetta?
Und was ist das?

161) Eruð þér ekki Halldóra, sem lengi var hjá okkur?"
Seid Ihr nicht Halldóra, die lange bei uns war?“

162) "Jú," mælti Halldóra og brosti raunalega.
„Ja“, sagte Halldóra und lächelte traurig.

163) "Kristín dóttir yðar sendi mér orð að koma hingað."
„Eure Tochter Kristín hat mir ausrichten lassen, hierher zu kommen.“

164) "Já, auðvitað.
„Ja, natürlich.

165) Þér eruð líka velkomnar.
Ihr seid willkommen.

166) Ég minnist þess nú, að hún hefir spurt eftir yður.
Ich erinnere mich jetzt, daß sie nach Euch gefragt hat.

167) Ég var alveg búinn að gleyma yður.
Ich hatte Euch schon vergessen.

168) Nú er langt síðan við höfum sést.
Nun ist es lange her, daß wir uns gesehen haben.

169) Ég þekkti yður ekki undireins.
Ich habe Euch nicht gleich erkannt.

170) Þér hafið breytst mikið, síðan við vorum kunnug.
Ihr habt Euch sehr verändert, seit wir uns kannten.

171) Hvað er nú langt síðan?
Wie lange ist das nun her?

172) Ein ellefu eða tólf ár.
Elf oder zwölf Jahre.

173) Já, einmitt.
Ja, genau.

174) Þér fóruð frá okkur, þegar Stína mín giftist fyrra manni sínum, og það var sama árið og Þorleifur minn - - .
Ihr seid von uns weggegangen, als meine Stína ihren ersten Mann heiratete, und das war im gleichen Jahr, als mein Þorleifur ...

175) Jæja, minnumst ekki framar á það.
Jaja, Ihr erinnert Euch sicher daran.

176) Hver leiðbeindi yður hingað?"
Wer hat Euch hierher geführt?“

177) "Sigurður fóstri."
„Pflegevater Sigurður.“

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

Kapitel 2. 4 (84 - 100 (Ende))

84) Ómurinn af söngnum fór dvínandi eftir því sem skipið fjarlægðist . Das Echo des Gesangs schwächte sich ab, je weiter das Schiff sich en...