Freitag, 25. Oktober 2024

Kapitel 2. 1 (222 - 228)

222) Þegar ég hitti þar hvíta menn, voru mér þegar fengnar til uppeldis tekjur af heilu héraði, eins og ég hefði þar völd af konungs hendi.
Als ich dort weiße Männer traf, waren sie mir im ganzen Bezirk so ergeben, als hätte ich die Macht eines Königs.

223) Þegar út leit fyrir, að allar vistir mundu þrjóta, rak þar stóra reyði, með skutulmerki Ólafs vinar míns í Æðey.
Als es soweit war, daß aller Proviant aufgebraucht war, erschien ein großer Buckelwal; in ihm steckte eine Harpune meines Freundes Ólafur auf Æðey.

224) Allt kom þetta á svo undursamlegan hátt, að svo var sem hulin hönd stýrði því öllu.
All das geschah auf so wundersame Art, daß es war, als würde eine verborgene Hand alles lenken.

225) Ég hefi ekki enn þá borið gæfu til að efna heit mitt við Jakob postula.
Ich habe noch nicht das Glück gehabt, mein Versprechen an Patron Jakobus einzuhalten.

226) En nái ég nú fram til hinnar heilögu grafar í landinu helga, mun ég halda þangað á heimleiðinni.
Aber wenn ich es nun zu den heiligen Gräbern im heiligen Land schaffe, muß ich es auf dem Heimweg tun.

227) Það er gott að gera slík heit, Halldóra mín.
Es ist gut, ein solches Versprechen zu geben, meine Halldóra.

228) Þau auka manni styrk og þrek og eru manni ljós í mörgum raunum.
Sie geben einem Mann Kraft und Ausdauer und sind ihm ein Licht in vielen Kümmernissen.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

Kapitel 2. 4 (84 - 100 (Ende))

84) Ómurinn af söngnum fór dvínandi eftir því sem skipið fjarlægðist . Das Echo des Gesangs schwächte sich ab, je weiter das Schiff sich en...