84) Ómurinn af söngnum fór dvínandi eftir því sem skipið fjarlægðist.
Das Echo des Gesangs schwächte sich ab, je weiter das Schiff sich entfernte.
85) Loks dó hann út með öllu, og ekkert heyrðist til skipsins annað en áratökin.
Schließlich erstarb der Gesang, und man hörte nichts außer dem Rauschen der Wellen.
86) Þá heyrðist skerandi ýlfur sem í hundi.
Da hörte man ein durchdringendes Geheul wie von einem Hund.
87) Bjarndýrið kom í löngum stökkum yfir leitið og henti sér í sjóinn.
Der Bär kam in langen Sprüngen und stürzte sich ins Meer.
88) Þreklegur, hvítur haus, með kolsvörtum grönum, risti sjóinn út að skipinu, og bráðum sást langur og loðinn búkur, með alla hramma útþanda, klifra upp skipshliðina.
Ein kräftiger, weißer Kopf mit kohlschwarzen Barthaaren kam aus dem Meer zum Vorschein, bewegte sich in Richtung des Schiffes, und bald war ein langer, pelziger Körper zu sehen, dessen Pranken weit ausgebreitet waren und der die Schiffsseite hinaufkletterte.
89) Björn riddari tók á móti nafna sínum við borðstokkinn og klappaði honum vingjarnlega.
Björn der Ritter empfing seinen Namensvetter am Tisch und tätschelte ihn freundlich.
90) Bangsi hristi af sér vatnið á borðstokknum og stökk svo inn á þilfarið.
Der Bär schüttelte das Wasser ab und sprang auf das Oberdeck.
91) Það var harpa Sigurðar fóstra, sem hafði kallað hann frá hinni ljúffengu máltíð.
Es war die Harfe von Pflegevater Sigurður, der ihn von dieser herrlichen Mahlzeit gerufen hatte.
92) Kristín horfði á eftir skipinu, og augu hennar fylltust af tárum.
Kristín sah dem Schiff nach, und ihre Augen füllten sich mit Tränen.
93) Ekki minntist hún þess, að faðir hennar hefði minnst við hana fyrr en nú.
Sie erinnerte sich nicht, daß ihr Vater vor heute mit ihr gesprochen hatte.
94) Nokkuð var hún því á veg komin til að bæta honum sonartjónið.
Irgendwie war es dazu gekommen, daß sie ihm den Sohn ersetzte.
95) Löngum hafði hún ferðast með honum í huganum langt út í lönd.
Lange hatte sie ihn in Gedanken überall hin begleitet.
96) Nú hafði henni staðið ferðin til boða, en hún hafnað henni til að njóta ástar sinnar og heimilishamingju, og - ef guð vildi unna henni þess - fullkomna heit sitt.
Nun war die Reise ihr angeboten worden, aber sie hatte sie abgelehnt, um ihre Liebe und häusliches Glück zu genießen, und – wenn Gott es ihr gönnte – ihr Eheversprechen zu erfüllen.
97) Það síðasta, sem hún sá til skipsins, var það, að Sigurður fóstri sló hörpuna á þilfarinu og björninn dansaði.
Das letzte, das sie von dem Schiff sah, war, daß Pflegevater Sigurður die Harfe spielte und der Bär tanzte.
98) Þá þurrkaði hún af sér tárin, sneri sér að manni sínum og mælti glaðlega:
Dann trocknete sie sich die Tränen, wandte sich an ihren Mann und sagte froh:
99) "Nú höldum við heim í Vatnsfjörð og tökum við búi og mannaforráðum.
Jetzt kehren wir nach Vatnsfjörður zurück und übernehmen die Besitztümer und die Kontrolle über die Menschen.
100) Þar bíður okkar mikið verk."
Dort erwartet uns viel Arbeit.“
ENDE
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
Kapitel 2. 4 (84 - 100 (Ende))
84) Ómurinn af söngnum fór dvínandi eftir því sem skipið fjarlægðist . Das Echo des Gesangs schwächte sich ab, je weiter das Schiff sich en...
-
28) Þrír landsfjórðungar lögðu þar saman, og vildi enginn öðrum eftir gefa að rausn og metnaði . Drei landsfjórðungar lagen dort zusammen,...
-
1) Hljótt var í bænum eftir brottför þeirra Þorleifs og manna hans, - óvanalega hljótt . Still war es im Dorf nach dem Aufbruch von Þorlei...
-
37) Nú var hún há og hnarreist sem valkyrja, fagurlega vaxin, full að vöngum, hæfilega holdug og að öllu hin hraustlegasta og föngulegasta ....
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen