Freitag, 20. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (191 - 206)

191) Hann fylgdi mér hingað og greiddi götu mína hingað inn."
Er folgte mir hierher und zahlte meine Reise hierher.“

192) Kristín þagnaði litla stund og mælti síðan:
Kristín schwieg eine kleine Weile und sagte dann:

193) "Heyrðu, Halldóra mín.
„Hör zu, meine Halldóra.

194) Minntist hann nokkuð á Þorleif heitinn bróður minn?"
Erwähnte er jemals meinen Bruder Þorleifur?“

195) "Hann nefndi hann að minnsta kosti þrisvar á nafn, þessa litlu stund, sem við töluðum saman."
„Er erwähnte ihn mindestens dreimal namentlich, in dieser kleinen Weile, die wir miteinander sprachen.“

196) "Vesalings pabbi.
„Armer Papa.

197) Hann hefir liðið mikið.
Er hat viel gelitten.

198) Nefndi hann mig nokkurn tíma?"
Hat er auch mich jemals erwähnt?“

199) "Já, og ætíð hlýlega."
„Ja, und immer freundlich.“

200) Kristín varpaði mæðilega öndinni.
Kristín seufzte bekümmert.

201) "Þú vissir öll mín leyndarmál í gamla daga, Halldóra mín, og hefir varðveitt þau vel.
„Du kennst alle meine Geheimnisse aus alten Zeiten, meine Halldóra, und hast sie gut gehütet.

202) Úr þessu er ég vís til að fara að hlaða á þig nýjum leyndarmálum.
Und nun bin ich im Begriff, dir ein neues Geheimnis anzuvertrauen.

203) Í þessi tólf ár hefir staðið barátta í kyrrþey milli mín og pabba.
In diesen zwölf Jahren hat ein stiller Kampf zwischen mir und Papa geherrscht.

204) Ég strengdi þess heit við mömmu, að ég skyldi bæta honum upp sonarmissinn, - ég einsömul.
Ich gab deshalb Mama das Versprechen, daß ich ihm den verlorenen Sohn ersetzen würde – ich allein.

205) Það var í mikið ráðist fyrir mig.
Das war eine große Aufgabe für mich.

206) Og ekki leit það efnilega út í fyrstu, því þegar hann kom heim um veturinn, var hann svo yfirkominn af harmi, að hann mátti varla fötum fylgja.
Und anfangs sah es gar nicht vielversprechend aus, denn als er im Winter nach Hause kam, war er so von Kummer überwältigt, daß er sich kaum auf den Beinen halten konnte.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

Kapitel 2. 4 (84 - 100 (Ende))

84) Ómurinn af söngnum fór dvínandi eftir því sem skipið fjarlægðist . Das Echo des Gesangs schwächte sich ab, je weiter das Schiff sich en...