Dienstag, 24. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (293 - 310)

293) Það er spegill, sem mér þykir vænna um en nokkurn annan spegil.
Das ist ein Spiegel, den ich schöner finde als alle anderen Spiegel.

294) Líttu á.
Sieh mal.

295) Kannastu við þetta?"
Erinnerst du dich an das hier?“

296) Hún opnaði skrínið, og Halldóra hrökk aftur á bak, því að í skríninu lá - hauskúpan, sem verið hafði á borðinu hjá Kristínu, þegar hún lá veik.
Sie öffnete die Schatulle, und Halldóra fuhr zurück, denn darin lag – der Totenkopf, der auf Kristíns Tisch gelegen hatte, als sie krank gewesen war.

297) "Ég æpti upp yfir mig af skelfingu, þegar ég sá hana fyrst.
„Mich hat es auch geschüttelt, als ich ihn zum erstenmal gesehen habe.

298) Nú eru mér fáir hlutir dýrmætari.
Jetzt sind mir nur wenige Dinge mehr wert.

299) Eftir að ég kom á fætur, gleymdu allir henni.
Als ich wieder auf den Beinen war, vergaßen ihn alle.

300) En ég mundi eftir henni.
Aber ich erinnerte mich an ihn.

301) Hún er gjöf frá dauðanum.
Er ist ein Geschenk des Todes.

302) Hann er öllum höfðingjum voldugri, - eins og við höfum séð núna síðustu árin, - en hann á þó ekki annað til að gefa en þetta.
Der Tod ist mächtiger als alle Häuptlinge – sogar als die, die wir in den letzten Jahren hatten –, und doch hat er nichts anderes zu geben als das hier.

303) Ég hefi verið trúlofuð honum, eins og þú veist, - trúlofuð honum, eins og lög gera ráð fyrir, með frænda og vina ráði.
Ich war mit ihm verlobt, wie du weißt – mit ihm verlobt, wie es das Gesetz vorsieht, mit dem Rat von Verwandten und Freunden.

304) Við höfum sagt sundur með okkur, en erum þó enn þá góðir vinir.
Wir haben uns getrennt, sind aber gute Freunde geblieben.

305) Einhvern tíma seinna vitjar hann festanna til mín, og því seinna, sem hann kemur, því velkomnari verður hann.
Irgendwann wird er mein Fest besuchen, und je später er kommt, desto willkommener wird er sein.

306) Þegar hamingja mín er mest, lít ég í þennan spegil.
Wenn mein Glück am größten ist, schaue ich in diesen Spiegel.

307) Hann heldur huga mínum frá því að ofmetnast."
Er hält meinen Geist davon ab, übermütig zu werden.“

308) "Hirðstjórinn bíður," var kallað við dyrnar.
„Der hirðstjóri wartet“, wurde an der Tür gerufen.

309) "Já, nú kem ég," mælti Kristín og læsti skríninu í skyndi.
„Ja, jetzt komme ich“, sagte Kristín und schloß den Schrein hastig.

310) "Leggðu yfir mig kápuna, Halldóra mín."
„Leg mir den Umhang um, meine Halldóra.“

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

Buch

Der Blog ist jetzt auch in Buchform erhältlich: https://buchshop.bod.de/ein-aufgehender-stern-9783819299667