Samstag, 14. Oktober 2023

Kapitel 1. 1 (247 - 252)

247) "Þegar ég sef - eða móka eða ligg í dái og leiðslu, eða hvað sem þið viljið kalla það, og ég er samtímis á þessu flakki út um allan heim, þá er ég alltaf svo hrædd um, að ég finni ekki rúmið mitt aftur, og svo verði líkami minn tekinn og lagður í gröfina, eins og ég væri dáin, einmitt meðan ég væri að flýta mér heim aftur.
„Während ich schlafe – oder döse oder im Sterben liege oder wie man es nennen will, und ich gleichzeitig überall auf Wanderschaft bin, dann habe ich immer solche Angst davor, daß ich mein Bett nicht wiederfinde. Und dann wird mein Körper genommen und ins Grab gelegt, als wäre ich tot, während ich in Wirklichkeit auf dem Weg nach Hause bin.

248) En meðan þú heldur um höndina á mér, er alltaf eitthvert samband á milli okkar, hvar sem ég er, og þá get ég ævinlega horfið heim á einu augabragði.
Und während du mir die Hand hältst, bin ich immer mitten unter uns, wo ich auch bin, und dann kann ich immer in einem Augenblick nach Hause schauen.

249) Er ekki þetta undarlegt?"
Ist das nicht seltsam?“

250) "Jú, víst er það undarlegt.
„Ja, natürlich ist das seltsam.

251) Reyndu nú að sofa, elskan mín."
Versuch jetzt zu schlafen, meine Liebe.“

252) "Kannske dauðinn sé þannig og ekki öðru vísi?
Vielleicht zeigt sich der Tod so und nicht auf andere Art?

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

Kapitel 2. 4 (84 - 100 (Ende))

84) Ómurinn af söngnum fór dvínandi eftir því sem skipið fjarlægðist . Das Echo des Gesangs schwächte sich ab, je weiter das Schiff sich en...