Sonntag, 1. September 2024

Kapitel 1. 2 (142 - 191)

142) Og gleymdu því ekki, að þótt ekkert væri til saka, öfunda þig margir af auðlegð þinni og yfirburðum, og ef til vill ekki síst af hamingju þeirri, er nú bíður þín.
Und vergiß nicht, daß es nicht schadet, viele beneiden dich um deinen Reichtum und deine Vorteile, und allenfalls ist das nicht von Glück für sie, er nú bíður þín (???).

143) Hafðu það að ráðum móður þinnar að vera jafnan vakandi gegn svikráðum og illsku mannanna, sem svo margar sárar minningar hefir eftir látið í ættum okkar."
Nimm das als Rat von deiner Mutter an, immer wachsam zu sein gegen Intrigen und die Bosheit der Menschen, die soviele schmerzliche Erinnerungen in unserer Familie hinterlassen haben.“

144) "Ég skal ekki gleyma því, elsku mamma."
„Ich werde es nicht vergessen, liebe Mama.“

145) "Ég veit, að þú ert góður og saklaus enn þá, þrátt fyrir öll æskubrekin.
„Ich weiß, daß du noch gut und unschuldig bist, trotz aller Jugendstreiche.

146) Hlýddu nú á ráð móður þinnar:
Hör nun auf den Rat deiner Mutter:

147) Biddu nú hvern mann fyrirgefningar á öllu því, sem þú kannt að hafa misgert við hann, um leið og þú kveður hann.
Bitte nun jeden um Verzeihung für alles Unrecht, das du ihm vielleicht getan hast; so besänftigst du ihn.

148) Það er engin minnkun að biðja aðra menn fyrirgefningar, jafnvel þó smælingjar séu; það hafa mestu menn heimsins iðulega gert.
Es ist keine Schande, andere Menschen um Verzeihung zu bitten, auch wenn es einfache Menschen sind, das haben die meisten Menschen der Welt für gewöhnlich getan.

149) Auðmýkt er fagur förunautur riddaralegrar hreysti og hugprýði.
Demut ist ein schöner Begleiter für ritterliche Tapferkeit und Mut.

150) Gakktu svo að lokum til kirkju og krjúptu á kné framan við líkneski hins blessaða Ólafs konungs, verndara okkar allra.
Geh zuletzt zur Kirche und krieche auf den Knien zu der Statue des gesegneten Königs Olaf, unseres Beschützers.

151) Hann bað hvern mann í liði sínu fyrirgefningar, áður en hann lagði til orustunnar á Stiklastöðum.
Er bat jeden Mann aus seinem Gefolge um Verzeihung, bevor er nach Stiklestad aufbrach.

152) Taktu þér dýrðardæmi hans til fyrirmyndar.
Nimm dir seine Tugenden zum Vorbild.

153) Með hreinum hug og hreinni samvisku, sáttur að fullu við guð og menn, ber hverjum manni að byrja svo mikilsverða ferð sem þín er nú.
Mit reinen Gedanken und reinem Gewissen, im Frieden mit Gott und den Menschen, sollte ein Mann eine so wichtige Reise antreten, wie es die deine nun ist.

154) Biddu svo hinn heilaga Ólaf að leggja blessun sína yfir þig og biðja fyrir þér hjá guði sjálfum. Bete zum heiligen Olaf, daß er dir seinen Segen gibt, und bete auch zu Gott selbst.

155) Ég skal jafnan láta tvö kerti loga fyrir líkneski hans og önnur tvö fyrir líkneski heilagrar guðs móður, meðan þú ert í burtu.
Ich werde immer zwei Kerzen vor seiner Statue brennen lassen und zwei weitere Kerzen vor der heiligen Muttergottes, während du fort bist.

156) Og ég skal jafnan minnast þín í bænum mínum."
Und ich werde dich immer in meine Gebete einschließen.“

157) "Þakka þér fyrir, elsku mamma.
„Dafür danke ich dir, liebe Mama.

158) Það er vel gert, því að ég gleymi oft sjálfur bænrækninni.“
Das ist gut, denn ich vergesse oft sogar das Gebet selbst.“

159) "Hafðu rósinkransinn minn með þér, elsku barn.
„Hast du meinen Rosenkranz dabei, liebes Kind.

160) Ég þarf hans ekki.
Ich brauche ihn nicht.

161) Ég kann allar bænir mínar og man þær í réttri röð án hans.
Ich kann alle meine Gebete, auch in der richtigen Reihenfolge – ohne ihn.

162) Hann er fögur prýði á riddarabúningi þínum.
Er ist ein schöner Schmuck für deine Ritterrüstung.

163) Krossinn heilagi er fegursta og dýrmætasta prýði hvers riddara."
Das heilige Kreuz ist der schönste und kostbarste Schmuck eines jeden Ritters.“

164) Að svo mæltu tók Solveig tvíbrotinn rósinkrans af hálsi sér, með viðfestum silfurkrossi, og festi hann um háls syni sínum.
Und mit diesen Worten nahm Solveig den doppelten Rosenkranz mit dem befestigten Silberkreuz von ihrem Hals und legte ihn ihrem Sohn um den Hals.

165) Þorleifur lét hana gera þetta að vilja sínum, þó að hann hefði engar sérlegar mætur á þessum helgidómum og væri henni engan veginn samdóma um prýði krossins á hinum glæsilega riddarabúningi.
Þorleifur ließ sie machen, was sie wollte, obwohl er keine besonderen Respekt vor diesen Heiligtümern hatte und nicht ihrer Meinung war, daß das Kreuz ein schöner Schmuck für seine Ritterrüstung sei.

166) "Ætlar þú ekki að koma ofan að sjó með okkur, mamma, og sjá okkur leggja frá landi?"
„Möchtest du nicht mit uns ans Meer kommen, Mama, und sehen, wie wir ablegen?“

167) "Nei, barnið mitt.
„Nein, mein Kind.

168) Ég ætla að láta mér nægja að sjá til ykkar héðan að heiman, þegar þið haldið út fjörðinn.
Ich begnüge mich damit, von hier aus zuzusehen, wie ihr den Fjord verlaßt.

169) Er ekki gott sjóveður?"
Ist nicht gutes Seewetter?“

170) "Jú, og afbragðsleiði.
„Ja, und afbragðsleiði.

171) Beggja skauta byr þvert norður yfir Djúpið."
Beide Winde ziehen gen Norden über Djúpið.“

172) "Það er gott.
„Das ist gut.

173) Farið þið samt varlega."
Fahrt nur vorsichtig.“

174) "Illa væri mér í ætt skotið, ef ég væri hræddur á sjó í slíku veðri," mælti Þorleifur og hló við.
„Ich wäre aus der Art geschlagen, wenn ich bei solchem Wetter auf See Angst hätte“, sagte Þorleifur und lachte.

175) "Pabbi hefir þrívegis siglt skipum sínum suður í lönd, en ég skyldi ekki þora við fimmtánda mann þvert yfir Ísafjarðardjúp."
„Papa ist mit seinem Schiff dreimal im Süden des Landes gestrandet, aber ich würde nicht wagen, mit fünfzehn Mann über Ísafjarðardjúp zu fahren.“

176) "Ætlið þið á stóra skipinu?"
„Willst du auf das große Schiff?“

177) "Hvers vegna skyldum við fara að moka það bákn upp úr snjónum og safna mönnum til að setja það fram?
„Warum sollten wir den Koloß auf das Meer hinausbugsieren und Männer verlieren, um das zu schaffen?“

178) Nei, við förum auðvitað á litlu fleytunni.
Nein, wir fahren natürlich mit einem kleinen Boot.

179) Hún er meira en nægilega stór til að bera okkur alla og það, sem við höfum meðferðis.
Sie ist mehr als groß genug, um uns alle aufzunehmen, und all das, was wir mitnehmen.“

180) Og henni geta tveir menn hæglega róið heim aftur."
Und danach können zwei Männer es nach Hause rudern.“

181) "Jæja, barnið mitt.
„Ja, ja, mein Kind.

182) Þú þekkir þetta allt saman betur en ég."
Du weißt all das besser als ich.“

183) "Já, móðir mín.
„Ja, meine Mutter.

184) Við höfum vit fyrir okkur."
Wir haben genug Verstand.“

185) "Heyrðu, elskan mín.
„Hör du, mein Lieber.

186) Ætlarðu ekki að kveðja veslings systur þína, áður en þú ferð?
Willst du dich nicht von deiner armen Schwester verabschieden, vor deiner Fahrt?

187) Hugsaðu til þess, að þú sérð hana kannske aldrei framar, - og jafnvel sennilegast að svo verði."
Denkst du daran, daß du sie vielleicht nie wiedersiehst – schon gar nicht in diesem Zustand.“

188) "Jú, nú ætla ég upp í herbergið til hennar."
„Ja, nun will ich zu ihr ins Zimmer hinaufgehen.“

189) "Kveddu hana undur vel, og biddu hana fyrirgefningar, eins og alla aðra."
„Verabschiede dich ordentlich von ihr und bitte sie um Verzeihung!“

190) "Já, mamma.
Ja, Mama.

191) Svo kem ég ofan til þín og kyssi þig að skilnaði."
Dann komme ich hinauf zu dir und küsse dich zum Abschied.“

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

Kapitel 2. 4 (84 - 100 (Ende))

84) Ómurinn af söngnum fór dvínandi eftir því sem skipið fjarlægðist . Das Echo des Gesangs schwächte sich ab, je weiter das Schiff sich en...