208) Ég sá hvítt dýr, langt og loðið, með hrafnsvartar granir og lág eyru, ekki ósvipað gríðarstórum, rófulausum ketti, læðast með mjúkum skrefum um jakana, stinga sér í kaf stundum, koma upp aftur, klifra upp á ísinn, hrista af sér vatnið og vera þá skraufþurrt, eins og það hefði aldrei í sjóinn komið.
Ich sah ein weißes Tier, lang und pelzig, mit rabenschwarzen granir (???) tiefliegenden Augen, nicht unähnlich einer riesigen, schwanzlosen Katze; es glitt mit einer weichen Bewegung auf die Eisscholle, versank im Schnee, tauchte wieder auf, kletterte auf das Eis, schüttelte das Wasser von sich ab und wurde knochentrocken, als wäre es nie im Wasser gewesen.
Freitag, 6. Oktober 2023
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
Kapitel 2. 4 (84 - 100 (Ende))
84) Ómurinn af söngnum fór dvínandi eftir því sem skipið fjarlægðist . Das Echo des Gesangs schwächte sich ab, je weiter das Schiff sich en...
-
28) Þrír landsfjórðungar lögðu þar saman, og vildi enginn öðrum eftir gefa að rausn og metnaði . Drei landsfjórðungar lagen dort zusammen,...
-
1) Hljótt var í bænum eftir brottför þeirra Þorleifs og manna hans, - óvanalega hljótt . Still war es im Dorf nach dem Aufbruch von Þorlei...
-
37) Nú var hún há og hnarreist sem valkyrja, fagurlega vaxin, full að vöngum, hæfilega holdug og að öllu hin hraustlegasta og föngulegasta ....
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen