Montag, 2. September 2024

Kapitel 1. 3 (50 - 63)

50) Sú mynd megnaði lítið að hrinda áhrifum hinnar fyrri, sem gerð var með meiri trúleik og af meiri listarþroska. ???

51) Aðrar myndir voru þar af píslarvætti helgra manna.
Andere Bilder waren da – vom Martyrium heiliger Männer.

52) Maríu með Jesú-barnið á arminum, o.s. frv.
Maria mit dem Jesuskind auf dem Arm usw.

53) Allt hafði þetta verið borið inn í herbergi hinnar sjúku stúlku til að "hugga" hana og "glæða trú hennar", eða réttara sagt til að sætta hana við hugsunina um dauðann, sem beið hennar, og snúa huga hennar frá sorgum og fallvaltleik þessa einskis verða jarðlífs.
All das war in das Zimmer des kranken Mädchens gebracht wurden, um es zu „trösten“ und „ihren Glauben zu stärken“, oder besser gesagt, sie auf den Tod einzustimmen, der sie erwartete, und sie von dem Kummer und der Vergänglichkeit dieses wertlosen irdischen Lebens abzulenken.

54) Og til þess að árétta þetta allt saman, hafði verið látin hauskúpa upp úr kirkjugarðinum inn á borðið við rúmið hennar.
Und obendrein hatte man ihr auch noch einen Totenschädel vom Friedhof auf den Nachttisch gestellt.

55) Það var gert, þegar beygja þurfti harðsvíraðan veraldarhug undir vald og afl dauðans og kenna honum að horfa burtu frá heiminum, auðæfum hans og lystisemdum, og festa augun á því háleita og eilífa.
Das war getan worden, weil man den hartgesottenen weltlichen Sinn unter die Macht und Gewalt des Todes beugen und ihn lehren lehren mußte, wegzuschauen von der Welt, ihren Reichtümern und Freuden, und den Blick auf das Hehre und Ewige zu richten.

56) Kristín hafði hljóðað upp yfir sig af skelfingu í fyrsta skipti, er hún sá þessa nýju sendingu.
Kristín hatte im ersten Moment vor Schreck geschrien, als sie diese neue Lieferung sah.

57) En henni var talin trú um, að þetta væri "heilagt symból", sem guð léti bera fyrir augu allra manna, svo að þeir gleymdu ekki fánýti þessa jarðneska blóma og minntust þess jafnan, að föðurland þeirra væri á himnum.
Aber sie glaubte daran, daß dies ein „heiliges Symbol“ sei, das Gott allen Menschen vor Augen führte, damit sie nicht die Nutzlosigkeit dieser irdischen Blüte vergaßen und immer daran dachten, daß ihr Vaterland im Himmel lag.

58) Sælir væru þeir, sem aldrei misstu sjónar á þessu tákni dauðans og tortímingarinnar.
Glücklich waren die, die nie den Blick auf das Vorzeichen von Tod und Zerstörung verloren.

59) Þessi hauskúpa starði nú holum augnatóftunum - ekki á Kristínu, sem virtist skilin við þennan synduga heim, þennan eymdar- og táradal, heldur á riddaraefnið glæsilega, sem stóð frammi við dyrnar, búinn til að hefja bónorðsför sína til efnuðustu og ágætustu stúlku landsins, með fyrirfram tryggðum árangri, - þennan unga mann, rjóða, fagra og blómlega, sem ljómaði af hamingjuþrá og lífslöngun, afli, fjöri og sjálfstrausti.
Dieser Totenschädel starrte nun aus leeren Augenhöhlen – nicht auf Kristín, die getrennt schien von dieser sündigen Welt, diesem Tal des Jammers und der Tränen, sondern auf den schönen Ritter, der vor der Tür stand und vorhatte, dem reichsten und vornehmsten Mädchen des Landes einen Heiratsantrag zu machen, und des Erfolges sicher war – diesen jungen Mann, rotwangig, schön und blühend, der vor Sehnsucht nach Glück und Lebensfreude strahlte, kräftig, lebendig und selbstsicher.

60) Það var sem hauskúpan hvessti á hann tómar augnatóftirnar og væri að reyna að minna hann á, hve fallvölt væri hamingja heimsins og hvað að lokum yrði eftir af blóma alls holds.
Es war, als würde dieser Totenschädel seine leeren Augenhöhlen auf ihn richten und versuchen, ihn daran zu erinnern, wie nichtig das Glück der Welt war und was am Ende allem Fleisch blühte.

61) Riddaraefninu leið ekki vel þessa litlu stund, sem hann stóð við þar inni og horfði á systur sína, sem lá köld og föl í mjallhvítri sænginni gagnvart honum.
Der Ritter fühlte sich nicht gut in dieser kleinen Weile, die der da drinnen stand und seine Schwester ansah, die da ihm gegenüber kalt und mager in einem mehlweißen Bett lag.

62) Það var sem einhver dauðagustur andaði á móti honum og læddist inn í meðvitund hans.
Es war, als würde ein kalter Hauch des Todes ihn streifen und sich in sein Bewußtsein drängen.

63) Hann horfði hvorki á hauskúpuna né hinar hryggilegu myndir, en hann sá þær samt eins og út undan sér.
Er schaute weder den Schädel noch die schrecklichen Bilder an, sondern wich ihnen aus.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

Kapitel 2. 4 (84 - 100 (Ende))

84) Ómurinn af söngnum fór dvínandi eftir því sem skipið fjarlægðist . Das Echo des Gesangs schwächte sich ab, je weiter das Schiff sich en...