Dienstag, 31. Dezember 2024

Kapitel 2. 4 (84 - 100 (Ende))

84) Ómurinn af söngnum fór dvínandi eftir því sem skipið fjarlægðist.
Das Echo des Gesangs schwächte sich ab, je weiter das Schiff sich entfernte.

85) Loks dó hann út með öllu, og ekkert heyrðist til skipsins annað en áratökin.
Schließlich erstarb der Gesang, und man hörte nichts außer dem Rauschen der Wellen.

86) Þá heyrðist skerandi ýlfur sem í hundi.
Da hörte man ein durchdringendes Geheul wie von einem Hund.

87) Bjarndýrið kom í löngum stökkum yfir leitið og henti sér í sjóinn.
Der Bär kam in langen Sprüngen und stürzte sich ins Meer.

88) Þreklegur, hvítur haus, með kolsvörtum grönum, risti sjóinn út að skipinu, og bráðum sást langur og loðinn búkur, með alla hramma útþanda, klifra upp skipshliðina.
Ein kräftiger, weißer Kopf mit kohlschwarzen Barthaaren kam aus dem Meer zum Vorschein, bewegte sich in Richtung des Schiffes, und bald war ein langer, pelziger Körper zu sehen, dessen Pranken weit ausgebreitet waren und der die Schiffsseite hinaufkletterte.

89) Björn riddari tók á móti nafna sínum við borðstokkinn og klappaði honum vingjarnlega.
Björn der Ritter empfing seinen Namensvetter am Tisch und tätschelte ihn freundlich.

90) Bangsi hristi af sér vatnið á borðstokknum og stökk svo inn á þilfarið.
Der Bär schüttelte das Wasser ab und sprang auf das Oberdeck.

91) Það var harpa Sigurðar fóstra, sem hafði kallað hann frá hinni ljúffengu máltíð.
Es war die Harfe von Pflegevater Sigurður, der ihn von dieser herrlichen Mahlzeit gerufen hatte.

92) Kristín horfði á eftir skipinu, og augu hennar fylltust af tárum.
Kristín sah dem Schiff nach, und ihre Augen füllten sich mit Tränen.

93) Ekki minntist hún þess, að faðir hennar hefði minnst við hana fyrr en nú.
Sie erinnerte sich nicht, daß ihr Vater vor heute mit ihr gesprochen hatte.

94) Nokkuð var hún því á veg komin til að bæta honum sonartjónið.
Irgendwie war es dazu gekommen, daß sie ihm den Sohn ersetzte.

95) Löngum hafði hún ferðast með honum í huganum langt út í lönd.
Lange hatte sie ihn in Gedanken überall hin begleitet.

96) Nú hafði henni staðið ferðin til boða, en hún hafnað henni til að njóta ástar sinnar og heimilishamingju, og - ef guð vildi unna henni þess - fullkomna heit sitt.
Nun war die Reise ihr angeboten worden, aber sie hatte sie abgelehnt, um ihre Liebe und häusliches Glück zu genießen, und – wenn Gott es ihr gönnte – ihr Eheversprechen zu erfüllen.

97) Það síðasta, sem hún sá til skipsins, var það, að Sigurður fóstri sló hörpuna á þilfarinu og björninn dansaði.
Das letzte, das sie von dem Schiff sah, war, daß Pflegevater Sigurður die Harfe spielte und der Bär tanzte.

98) Þá þurrkaði hún af sér tárin, sneri sér að manni sínum og mælti glaðlega:
Dann trocknete sie sich die Tränen, wandte sich an ihren Mann und sagte froh:

99) "Nú höldum við heim í Vatnsfjörð og tökum við búi og mannaforráðum.
Jetzt kehren wir nach Vatnsfjörður zurück und übernehmen die Besitztümer und die Kontrolle über die Menschen.

100) Þar bíður okkar mikið verk."
Dort erwartet uns viel Arbeit.“

ENDE

Kapitel 2. 4 (56 - 83)

56) "Það er erfitt að fæða jafnstórt dýr úti á hafi, og biskupinn og menn hans eru hræddir við björninn.
„Es ist schwierig, ein gleich großes Tier im Meer zu ernähren, und der Bischof und seine Männer haben Angst vor dem Bären.

57) Ég gaf honum heilan kindarskrokk að fást við, og hann er nú hér fyrir ofan leitið.
Ich gab ihm ein ganzes totes Schaf zu fressen, und er ist jetzt hier oben auf der Suche.

58) Verði hann eftir, vona ég að þú annist hann, og verði hann illur viðfangs, lætur þú drepa hann. Wenn er dir folgt, hoffe ich, daß du dich um ihn kümmerst, und wenn er böse wird, läßt du ihn töten.

59) En muni hann eftir mér og nái í skipið, tek ég það sem fyrirboða góðrar ferðar."
Wenn er mir das Schiff überläßt und es holt, betrachte ich das als Vorzeichen für eine gute Reise."

60) Björn gekk nú um borð, og voru festar leystar.
Björn ging jetzt an Bord, und die Leinen wurden gelöst.

61) Skipið seig hægt frá landi fram á fjörðinn.
Das Schiff fuhr langsam vom Land auf den Fjord hinaus.

62) Byrlítið var við landið, svo að segl komu ekki að haldi, og varð að róa skipið fram á fjörðinn undir byrinn.
Es wehte nur leicht, so daß die Segel sich nicht aufblähten, und das Schiff mußte in den Fjord gerudert werden.

63) Veður var hið blíðasta.
Das Wetter war wunderschön.

64) Þegar ró komst á á þilfarinu, greip Sigurður fóstri til hörpunnar og söng undir við raust.
Als Ruhe auf dem Deck einkehrte, griff Sigurður, der Pflegevater, zur Harfe und sang dazu mit seiner Stimme.

65) Mjúkir og mildir tónar endurómuðu frá fjöllunum beggja megin fjarðarins.
Weiche und milde Töne kamen zwischen den Bergen beidseits des Fjords hervor.

66) Hann söng kvæði það, sem hér fer á eftir:
Er sang das Lied, das hier folgt:

66) Blær af heiðunum bröttum líður,
blæs í voðina hvíta.
Fjörðurinn blikar blár og fríður,
bjart er til hafs að líta.

Ein Hauch weht von den steilen Höhen,
bläst in das weiße Gewand.
Der Fjord glänzt blau und friedlich,
hell ist der Blick zum Meer.

67) Fögur eruð þið, Íslands fjöll,
þótt ykkur vinurinn hafni.
Borgirnar frægu brosa mér fyrir stafni
.
Ihr seid schön, Berge Islands,
obwohl euch der Freund abweist.
Die berühmten Städte lächeln mir entgegen.

68) Uppi á strönd er brugðið búðum,
breikkar sund frá landi.
Hafsins glampar hoppa á súðum,
hert er á hverju bandi
.
Oben am Strand sind Buden aufgestellt,
das Wasser breitet sich vom Land aus.
Das Meer glitzert und springt auf den Wellen,
es ist an jedem Band fest.

69) Fögur eruð þið, Íslands fjöll,
þótt ykkur vinurinn hafni.
Borgirnar frægu brosa mér fyrir stafni
.
Ihr seid schön, Berge Islands,
obwohl euch der Freund abweist.
Die berühmten Städte lächeln mir entgegen.

70) Blárra hnúka hringur lítur
hátt og kveðju sendir.
Snæfells-ásinn ítur, hvítur,
yst við djúpið bendir
.
Der blaue Gipfel schaut hoch und sendet Grüße.
  Der Snæfells-Gigant, weiß,
zeigt am äußersten Rand zum Tiefen.
71) Fögur eruð þið, Íslands fjöll,
þótt ykkur vinurinn hafni.
Borgirnar frægu brosa mér fyrir stafni
.
Ihr seid schön, Berge Islands,
obwohl euch der Freund abweist.
Die berühmten Städte lächeln mir entgegen.

72) Hafið laðar, lokkar, dregur,
lyftist bjart í hilling.
Breiddur er gamall víkingsvegur
vonanna sólskinsgylling
.
Das Meer zieht an, lockt, zieht,
hebt sich hell in der Dämmerung.
Breit ist der alte Wikingweg,
der die Sonne der Hoffnung golden strahlen läßt.

73) Fögur eruð þið, Íslands fjöll,
þótt ykkur vinurinn hafni.
Borgirnar frægu brosa mér fyrir stafni
.
Ihr seid schön, Berge Islands,
obwohl euch der Freund abweist.
Die berühmten Städte lächeln mir entgegen.

74) Strendur fyrir handan hefjast,
helgaðar kærum sögum;
ódauðlegum orðstír vefjast
frá okkar feðra dögum
.
Die Strände jenseits erheben sich,
heilig den geliebten Geschichten;
unsterblicher Ruhm webt sich
aus den Tagen unserer Väter.

75) Fögur eruð þið, Íslands fjöll,
þótt ykkur vinurinn hafni.
Borgirnar frægu brosa mér fyrir stafni
.
Ihr seid schön, Berge Islands,
obwohl euch der Freund abweist.
Die berühmten Städte lächeln mir entgegen.

76) Lundar fyrir handan hefjast
helgaðir guðdómssögum.
Tignir í skýjum turnar vefjast,
titra af klukknaslögum
.
Die Wälder erheben sich,
heilig den göttlichen Geschichten.
Erhabene Türme weben sich in den Wolken,
Vibrieren von den Klängen der Glocken.

77) Fögur eruð þið, Íslands fjöll,
þótt ykkur vinurinn hafni.
Borgirnar frægu brosa mér fyrir stafni
.
Ihr seid schön, Berge Islands,
obwohl euch der Freund abweist.
Die berühmten Städte lächeln mir entgegen.

78) Hugurinn lengra, lengra flýgur
léttur á himins vindum.
Fram úr blárri fjarlægð stígur
fjöld af þráðum myndum
.
Der Geist fliegt weiter, weiter,
leicht auf den Winden des Himmels.
Aus der blauen Ferne erhebt sich
eine Vielzahl von bildhaften Fäden.

79) Fögur eruð þið, Íslands fjöll,
þótt ykkur vinurinn hafni.
Borgirnar frægu brosa mér fyrir stafni
.
Ihr seid schön, Berge Islands,
obwohl euch der Freund abweist.
Die berühmten Städte lächeln mir entgegen.

80) Jórsalir hefjast hátt í ljóma.
Hóglega Jórdan niðar.
Hlýlega býður heilaga Róma
heim til gleði og friðar
.
Jerusalem erhebt sich hoch im Licht.
Sanft fließt der Jordan hinab.
Herzlich lädt das heilige Rom
ein zu Freude und Frieden.

81) Fögur eruð þið, Íslands fjöll,
þótt ykkur vinurinn hafni.
Borgirnar frægu brosa mér fyrir stafni
.
Ihr seid schön, Berge Islands,
obwohl euch der Freund abweist.
Die berühmten Städte lächeln mir entgegen.

82) Heilaga móðir, götu greið oss
gröfina helgu' að finna.
Heilagi Jakob, heila leið oss
til heilagra beina þinna.

Heilige Mutter, führe uns
zu dem heiligen Grab.
Heiliger Jakob, führe uns auf den heiligen Weg
zu deinen heiligen Gebeinen.

83) Fögur eruð þið, Íslands fjöll,
þótt ykkur vinurinn hafni.
Borgirnar helgu brosa mér fyrir stafni
.
Ihr seid schön, Berge Islands,
obwohl euch der Freund abweist.
Die berühmten Städte lächeln mir entgegen.

Kapitel 2. 4 (34 - 55)

34) "Komi ég aftur og beri gæfu til að opna þetta bréf sjálfur, geri ég kannske aðra skipun á um eitthvað.
„Wenn ich zurückkomme und Gelegenheit habe, diesen Brief selbst zu öffnen, werde ich vielleicht einiges anders machen.

35) Nú er of snemmt að gera ráð fyrir því.
Jetzt ist es zu früh, Ratschläge zu geben.

36) Einhvern veginn leggst það þó í mig, að ég eigi beinin að bera hérna í Hvalfirði.
Irgendwie erlegst du es mir auf, mich wieder hierher nach Hvalfjörður zu schleppen.

37) Mér hefir hann löngum fagur fundist.
Ich habe es lange schön gefunden.

38) En hugboði einu skyldi enginn maður treysta.
Aber kein Mann sollte seiner Ahnung vertrauen.

39) Færi svo, er réttast að flytja mig í Skálholt til greftrunar, þó að ég hafi áður kosið mér legstað í Vatnsfjarðarkirkju."
Es wäre also am besten, mich in Skálholt zu beerdigen, obwohl ich mir zuvor einen Grabplatz in der Kirche von Vatnsfjörður gewählt habe.“

40) "Ég skal einnig hafa það hugfast."
„Das werde ich mir gut merken.“

41) "Vertu nú sæl, og guð sé með þér!"
„Leb nun wohl, und Gott sei Mit dir!“

42) "Vertu sæll, elsku pabbi minn, og guð fylgi þér!
„Lebe wohl, mein geliebter Papa, und Gott möge dich begleiten!

43) Heilsaðu elsku mömmu hjartanlega, sem ég vona, að þú hittir í Noregi," mælti Kristín um leið og hún minntist við föður sinn.
Grüß herzlich meine geliebte Mama, von der ich hoffe, daß du sie in Norwegen antriffst“, sagte Kristín und dachte an ihren Vater.

44) Síðan bætti hún við í lægri róm:
Dann fügte sie mit leiserer Stimme hinzu:

45) "Og þegar þú kemur aftur, ætla ég að vera búin að bæta þér Þorleif að fullu."
„Und wenn du wiederkommst, will ich dir Þorleifur voll und ganz ersetzen.“

46) Björn riddari hristi höfuðið og mælti raunalega:
Ritter Björn schüttelte den Kopf und sagte traurig:

47) "Það getur þú aldrei, dóttir mín."
„Das schaffst du nie, meine Tochter.“

48) "Segðu það ekki, pabbi.
„Sag das nicht, Papa.

49) Mundu það, að ég er hækkandi stjarna.
Denk daran, daß ich ein aufgehender Stern bin.

50) Ég á enn eftir að hækka."
Und ich will noch weiter aufsteigen.“

51) Björn riddari svaraði engu.
Ritter Björn antwortete nicht.

52) Hann flýtti sér að kveðja tengdason sinn, og svo Halldóru, og gekk síðan fram á bryggjuna.
Er wandte sich ab, um mit seinem Schwiegersohn zu reden, und mit Halldóra, und ging dann auf den Anlegeplatz.

53) "Hvar er nafni þinn?" kallaði Kristín á eftir honum.
„Wo ist dein Name (Titel?)?“ rief Kristín ihm nach.

54) "Ætlarðu ekki að hafa hann með þér?"
„Willst du ihn nicht bei dir haben?“

55) "Ég ætlaði að reyna að stelast frá honum," mælti riddarinn.
„Ich wollte versuchen, mich von ihm davonzustehlen“, sagte der Ritter.

Kapitel 2. 4 (28 - 33)

28) Margt getur að höndum borið á svo langri leið.
Auf so einem langen Weg kann viel passieren.

29) Geymdu bréfið vandlega, hvað sem öðru líður.
Bewahr den Brief gut auf, was auch geschieht.

30) Það var gert hér í morgun, og mætir menn settu fyrir það innsigli sín ásamt mér.
Er wurde hier heute morgen geschrieben, und die Männer, die es betrifft, haben gemeinsam mit mir ihren Stempel darauf gesetzt.“

31) Fylgdu því fast fram, dóttir, að allt, sem þar stendur, verði haldið, ef það kemur undir þín ráð."
Achte nun darauf, Tochter, daß alles, was darin steht, eingehalten wird, wenn du es zu entscheiden hast.“

32) "Já, faðir minn.
„Ja, mein Vater.

33) Það skal ég gera."
Das werde ich tun.“

Kapitel 2. 4 (18 - 27)

18) Var hann hinn glaðasti og lék við hvern sinn fingur, svo að vænta mátti, að ekki mundi ljóð skorta, er tóm gæfist á að hlýða.
Er war der fröhlichste von allen und spielte mit all seinen Fingern, so daß man erwarten durfte, daß kein Mangel an Liedern herrschen würde.

19) Skammt frá bryggjunni stóðu þau hjónin, Kristín og Þorleifur, og Halldóra hjá þeim.
Auf dem Anlegeplatz standen die Brautleute, Kristín und Þorleifur, und Halldóra bei ihnen.

20) Kristín var nokkru fölari en hún hafði verið á brúðkaupsdegi sínum, en svipmikil og sköruleg sem ætíð.
Kristín war etwas blasser, als sie es an ihrem Hochzeitstag gewesen war, aber würdig und ausdrucksvoll wie immer.

21) Sveipaði hún feldinum fast upp að vöngum sér, og bar því meira á andlitsbjartleik hennar.
Sie drückte das Fell (?) fest an ihre Wange, und dadurch kam ihr Gesichtsausdruck noch mehr zur Geltung.

22) Áður en Björn riddari gengi um borð, gekk hann til þeirra til að kveðja þau.
Bevor Ritter Björn an Bord ging, ging er zu ihnen, um mit ihnen zu reden.

23) "Hér er, dóttir mín, bókfell, sem ég vil fela þér til geymslu," mælti hann og rétti Kristínu samanvafinn stranga með við hengdum innsiglum.
„Hier ist, meine Tochter, das Pergament, das ich dir übergeben will, damit du es aufbewahrst“, sagte er und reichte Kristín ein zusammengerolltes Papier mit herabhängendem Siegel.

24) "Það er erfðaskrá mín, og má ekki opna hana fyrr en öll von er úti um það, að ég komi til Íslands aftur."
„Das ist mein Erbe, und es darf nicht geöffnet werden, bevor alle Hoffnung verloren ist, daß ich nach Island zurückkehre.“

25) "Þá vona ég, að hún verði ekki opnuð fyrr en þú opnar hana sjálfur," mælti Kristín.
„Dann hoffe ich, daß es nicht geöffnet wird, bevor du es selbst öffnest“, sagte Kristín.

26) Björn riddari brosti þreytulega:
Ritter Björn lächelte matt:

27) "Það er langt héðan til Jórsala, dóttir mín, og víða þarf við að koma.
Ritter Björn lächelte matt:„Es ist ein weiter Weg nach Jerusalem, meine Tochter, und eine lange Strecke zurückzulegen.

Kapitel 2. 4 (11 - 17)

11) Voru festar til lands úr báðum stöfnum, en miðskipa var tildrað upp bryggju á land.
Es wurden Festmacher an Land von beiden Seiten bereitgestellt, während das Mittelschiff an die Pier an Land gezogen wurde.

12) Allur farangur var á skip borinn og búið að gera þiljur vatnsheldar.
Alle Schiffe waren seetüchtig und wasserdicht.

13) Menn voru önnum kafnir við að svipta tjöldum þeim, er sett höfðu verið á landi, og kveðjast.
Die Männer waren damit beschäftigt, ihre Zelte abzubauen, die an Land aufgestellt gewesen waren, und sie redeten.

14) Loks gekk Vilchin biskup um borð með klerka sína.
Schließlich ging Bischof Vilchin mit seinem Klerus an Bord.

15) Hann nam staðar á bryggjunni og bað fyrir skipinu með upplyftum höndum.
Er blieb auf der Anlegestelle stehen und segnete das Schiff mit erhobenen Händen.

15 A) Síðan steig hann á skip og gekk til lyftingarinnar.
Dann bestieg er das Schiff und ging zum Anheben.

16) Þar næst gekk föruneyti Bjarnar riddara á skip.
Danach ging das Gefolge des Ritters Björn an Bord.

17) Sigurður fóstri bar á skipið hörpu þá hina fögru, sem átt hafði Grundar-Helga og fleiri í ætt riddarans.
Pflegevater Sigurður brachte die schöne Harfe an Bord, die Grundar-Helga und mehrere Angehörige des Geschlechtes des Ritters gehört hatte.

Kapitel 2. 4 (5 - 10)

5) Þangað höfðu þau verið flutt, til þess að hægra væri að draga að þeim varninginn, sem utan átti að flytja.
Dorthin waren sie gebracht worden, um es einfacher zu machen, die Waren zu ihnen zu transportieren, die von auswärts gebracht werden sollten.

6) Þurfti að flytja hann til skipanna af eignum Bjarnar og vandamanna hans um Borgarfjörð og Dali og víðar að, því að víða stóð fé þeirra fótum.
Es mußten Besitztümer Bjarnis und seiner Verwandten über Borgarfjörður und Dalur und anderswohin zu den Schiffen gebracht werden, denn überall stand ihr Geld auf den Füßen (???).

7) Einnig þurfti að flytja álitlegan farangur til skipanna austan úr Skálholti, því að Vilchin biskup tók sér og föruneyti sínu far hjá riddaranum.
Es war notwendig, eine beträchtliche Menge Gepäck von Skálholt zu den Schiffen im Osten zu transportieren, da Bischof Vilchin sich und seine Begleitung bei dem Ritter einquartierte.

8) Þrjú hin smærri skipin voru þegar tilbúin og lögð frá landi.
Die drei kleineren Schiffe waren schon bereit und legten ab.

9) Héldu þau hægt út fjörðinn og biðu þess að verða höfðingjaskipinu samflota út úr firðinum.
Sie fuhren langsam aus dem Fjord und warteten darauf, mit dem Fürstenschiff aus dem Fjord zu fahren.

10) Hafskipinu hafði verið lagt að landi þar, sem aðdýpi var gott, svo nálægt sem það gat flotið að skaðlausu.
Das Hochseeschiff legte dort an, wo es tief war, so nah, wie es gefahrlos fahren konnte.

Montag, 30. Dezember 2024

Kapitel 2. 4 (1 - 4)

1) Brúðkaupsveislunni í Viðey var svo sem ekki lokið á einum degi.
Die Hochzeitsfeier auf Viðey war nicht an einem Tag beendet.

2) Í marga daga var setið þar að drykkju og alls konar mannfagnaði.
Viele Tage saß man dort zusammen, um zu trinken und zu feiern.

3) Þó kom þar að lokum, að veislan var á enda, og boðsgestirnir fóru annaðhvort hver heim til sín eða fóru að sinna öðru.
Doch schließlich war auch diese Feier zu Ende, und die Hochzeitsgäste reisten wieder nach Hause oder machten etwas anderes.

4) Eitthvað tveim vikum eftir veisluna lágu skip Bjarnar riddara Einarssonar ferðbúin inni í Hvalfirði.
Etwa zwei Wochen nach der Feier legte das Schiff des Ritters Björn Einarsson in Hvalfjörður an.

Kapitel 2. 3 (45 - 51)

45) Þegar brúðurin hafði náð þangað við hlið hirðstjórans, tók biskupinn undir hönd hennar hinum megin, og leiddu þeir - mestu valdamenn landsins - hana á milli sín inn eftir kirkjugólfinu.
Als die Braut dorthin gelangte, an der Seite des Hofmeisters, nahm der Bischof ihre Hand auf der anderen Seite, und sie – die mächtigsten Männer des Landes – führten sie durch die Kirche.

46) Þá stóð kirkjupresturinn frá Skálholti alskrýddur fyrir háaltari, með tvo messudjákna sér til aðstoðar, því að sú virðing hafði fallið honum í skaut að vígja saman brúðhjónin.
Dort stand der Priester aus Skálholt geschmückt vor dem Hochaltar, mit zwei Meßdienern zur Unterstützung, denn ihm war die Aufgabe zugefallen, die Trauung zu vollziehen.

47) Á miðju kirkjugólfinu hneigði öll brúðfylgdin sig djúpt fyrir krossinum með blóðugri mynd frelsarans, sem hékk yfir kórdyrum.
Mitten in der Kirche verneigte sich das ganze Gefolge der Braut tief vor dem Kreuz mit dem blutigen Bild des Erlösers, das über der Chortür hing.

48) Því næst var brúðurin leidd til innsta sætis hægra megin, en beint þar gagnvart hafði brúðgumanum verið fylgt til sætis.
Dann wurde die Braut zu ihrem Platz auf der rechten Seite geleitet, während direkt gegenüber der Bräutigam Platz nahm.

49) Það var síðasti áfangastaðurinn inn í hið allra-helgasta, þar sem þau áttu að leggja hendur saman, skiptast á hringum og allur prestaskarinn að leggja blessun sína yfir samband þeirra.
Das war das Allerheiligste, wo sie sich die Hände reichen mußten, die Ringe tauschten und die ganze Priesterschar ihrem Bündnis ihren Segen gab.

50) Klausturbræðurnir komu nú inn frá dyrum skrúðhússins og skipuðu sér í kórinn.
Die Klosterbrüder kamen nun durch die Tür des Festsaals herein und reihten sich in den Chor ein.

51) Altarisbjöllum var hringt, reykelsiskerum var veifað, og hið heilaga, eldgamla brúðarljóð frá dögum gamla testamentisins, borið fram af sterkum og vel æfðum munkaröddum, fyllti kirkjuna af hátíðlegum hreimi.
Die Glocke des Altars wurde geläutet, der Weihrauch geschwungen, und as alte Hochzeitslied aus den Tagen des Alten Testaments, getragen von den kräftigen und geübten Stimmen der Mönche, erfüllte die Kirche mit ihrem feierlichen Klang.

Sonntag, 29. Dezember 2024

Kapitel 2. 3 (39 - 44)

39) Allt rann að lokum saman í hljómþýðan, hrífandi klið, sem snart menn töfrasprota og kveikti í þeim líf og gleði.
Alles vereinte sich schließlich in einem klangvollen, fesselnden Rauschen, das die Menschen wie ein Zauberstab berührte und in ihnen Leben und Freude entfachte.

40) Brúðförin þokaðist hægt og hátíðlega áfram, aðeins fet fyrir fet.
Die Prozession schritt langsam und feierlich voran, nur Schritt für Schritt.

41) En þegar hún var komin miðja leið til kirkjunnar, gengu út úr kirkjunni sex menn, klæddir skósíðum munkakuflum, en að ofan skrýddir messuskrúða eftir vígslum og virðingum.
Und als sie die Hälfte des Weges zur Kirche hinter sich hatte, kamen sechs Männer aus der Kirche, in Mönchskutten gekleidet, und in geschmückte Meßgewänder, nachdem ihnen Weihen und Ehren zuteilgeworden waren.

42) Þegar þeir mættu brúðinni, röðuðu þeir sér til beggja handa og hófu brúðsöng á latínu, með upplyftum höndum.
Als sie die Braut trafen, reihten sie sich zu beiden Seiten auf und begannen mit dem Brautgesang auf Latein, mit erhobenen Händen.

43) Var sem brúðförin gengi þar undir hvelfingu af blessandi munkahöndum.
Es war, als ob die Hochzeitsfeier dort unter dem Gewölbe von segensreichen Mönchshänden stattfand.

44) Í kirkjudyrunum stóð Vilchin biskup í öllum biskupsskrúða, með bagal og mítur, og ábótinn hjá honum.
In der Kirchentür stand Bischof Vilchin in vollem Bischofsornat, mit Stab und Mitra, und der Abt bei ihm.

Samstag, 28. Dezember 2024

Kapitel 2. 3 (33 - 38)

33) Röktu þeir sundur hvern klæðisstrangann af öðrum fram undan fótum brúðarinnar og föruneytis hennar, en aðrir stráðu á klæðið laufguðum víðikvistum.
Sie zogen der Braut und ihren Begleiterinnen Schuhe und Strümpfe aus, und andere streuten Weidenzweige auf ihr Kleid.

34) Þegar brúðurin hóf göngu sína frá klausturdyrunum, kváðu við klukkurnar í stöpli klausturkirkjunnar.
Als die Braut durch die Tür des Klosters schritt, läuteten die Glocken im Turm der Klosterkirche.

35) Voru þær tólf að tölu, mismunandi að stærð og hljómi, og gerðu allmikinn hávaða.
Es waren zwölf an der Zahl, sie unterschieden sich an Klang und Lautstärke, und machten großen Lärm.

36) Var hringingin að heyra sem fjörugur hljóðfærasláttur.
Das Läuten klang wie fröhliche Musik.

37) Hinar meiri koparklukkur drundu undir með þungum og alvarlegum hreim, máttugar og dimmar eins og dómsbásúnur, en yfir þeim hringdu bjöllurnar ótt og títt, með hvellum og gjöllum hljómi.
Die großen Kupferglocken tönten schwer und ernst, mächtig und dunkel wie die Posaunen des Jüngsten Gerichts, und über ihnen läuteten die kleinere Glocken, mit einem lauten und dröhnenden Klang.

38) Var sem tónarnir hoppuðu þar og lékju sér, eins og vatnshögl í gosbrunni.
Die Töne sprangen und spielten, wie Wasserperlen in einem Springbrunnen.

Mittwoch, 25. Dezember 2024

Kapitel 2. 3 (11 - 32)

11) Var hann í lifrauðum kyrtli úr silkiflosi, mjög búnum og gullsaumuðum, gyrtur logagylltu belti, og hékk við það gullbúið sverð.
„Er trug einen leuchtend roten Mantel aus Seidenstoff, sehr prächtig und mit goldenen Nähten, umgürtet mit einem goldglänzenden Gürtel, an dem ein goldverziertes Schwert hing.“

12) Að neðan var hann í aðskornum silkihosum, sem féllu fast að öllum vöðvum, með silfurspennta skó og gyllta spora.
„Unten trug er enge Seidenhosen, die eng an allen Muskeln anlagen, mit silberbeschlagenen Schuhen und goldenen Sporen.“

13) Kápan hékk laus yfir herðarnar og var fóðruð með dýrum loðskinnum.
Der Mantel hing locker über den Schultern und war mit edlem Pelz gefüttert.

14) Á höfði bar hann húfu úr heiðbláu silkiflosi, og blakti á henni stór, drifhvít strútsfjöður.
Auf dem Kopf trug er eine Mütze aus himmelblauem Seidenstoff, und darauf wehte eine große, schneeweiße Straußenfeder.

15) Hann laut brúðinni hæversklega á hirðmannavísu og bauð henni arm sinn til stuðnings.
Er neigte sich höflich zur Braut auf höfische Weise und bot ihr seinen Arm zur Unterstützung an.

16) Það var sem sólin hefði skreytt Inn-nesin fegursta skrúða sínum þennan dag, brúðkaupinu í Viðey til virðingar.
Es war, als hätte die Sonne Inn-nes (???) mit ihrem schönsten Schmuck an diesem Tag geschmückt, zur Ehre der Hochzeit in Viðey.

17) Öllum þeim regnskýjum, sem sumarlangt þekja að jafnaði þennan mesta illviðra-afkima veraldarinnar, var svipt hátíðlega til hliðar, og láð og lögur baðaðist í blíðu og heitu sólskini.
Alle die Regenwolken, die normalerweise während des ganzen Sommers dieses größte Unwettergebiet der Welt bedecken, wurden feierlich zur Seite geschoben, und Land und Meerbadeten im milden und warmen Sonnenlicht.

18) Fjöllin undir sól að sjá stóðu sveipuð myrkblárri hitamóðu, og Esjan að baki brúðfararinnar, sem sólin skein beint framan á, skipti fagurlega litum.
Die Berge standen unter der Sonne in einen dunkelblauen Hitzeschleier gehüllt, und die Esja hinter der Braut, auf die die Sonne direkt schien, wechselte schön die Farben.

19) Uppi á landi skinu græn túnin í grýttum holtunum, eins og auð og frjósöm rjóður í skógi, þar sem allir stofnarnir voru af steini.
Oben im Land leuchteten die grünen Wiesen in den steinigen Hügeln, wie reiche und fruchtbare Lichtungen im Wald, wo alle Stämme aus Stein waren.

20) Blærinn, sem andaði, var á norðan, - hreinn og andsvalur fjallablær, kominn langa leið norðan af auðu íshafinu, yfir heiðar og jökla, og hafði skilið síðasta sorann eftir á Skarðsheiðinni.
Der Wind, der wehte, kam aus dem Norden -ein reiner und erfrischender Bergwind, der einen langen Weg aus dem leeren Eismeer zurückgelegt hatte, über Hochländer und Gletscher, und hatte den letzten Schmutz auf der Skarðsheiði zurückgelassen.

21) Hann náði varla ofan á sjóinn í hlé við eyna.
Er erreichte kaum das Wasser in der Bucht neben der Insel.

22) Þar speglaðist sólin í blíðlygnu sundinu, og skip Bjarnar riddara lágu sem greypt í gler.
Dort spiegelte sich die Sonne im sanften Sund, und die Schiffe von Ritter Björn lagen wie in Glas eingraviert.

23) En það fegursta og göfugasta, sem sólin skein á í Viðey þennan minnisstæða dag, var brúðurin sjálf.
Aber das Schönste und Edelste, auf das die Sonne an diesem denkwürdigen Tag in Viðey schien, war die Braut selbst.

24) Fyrst er hún kom út í sólskinið, naut fegurð hennar og prýði sín til fulls.
Als sie zum erstenmal ins Sonnenlicht trat, genoß sie ihre Schönheit und Pracht in vollem Maße (vielleicht besser: kam ihre Schönheit zur Geltung?).

25) Dýrgripir þeir, sem hún bar, stráðu geislum út frá henni, og af augum hemnar var sem stæðu geislar ástúðar og alúðar, hamingju og hjartanlegrar manngæsku, göfuglyndis og höfðingsskapar.
Die Kostbarkeiten, die sie trug, strahlten von sich aus, und aus ihren Augen leuchteten Zuneigung und Fürsorge, Glück und herzliche Menschlichkeit, Edelmut und Würde.

26) Mannfjöldinn hafði skipað sér í tvær raðir, beggja megin við þá götu, sem brúðinni var ætlað að ganga til kirkjunnar.
Die Menschenmenge hatte sich in zwei Reihen aufgestellt, auf beiden Seiten des Weges, den die Braut zur Kirche gehen sollte.

27) Þar var hverjum manni nákvæmlega til rúms skipað.
Dort war für jeden Mann genau Platz zugewiesen (?).

28) Næst dyrunum stóðu þeir, sem næstir brúðinni áttu að ganga.
Neben der Tür standen diejenigen, die am nächsten zur Braut gehen sollten (?).

29) Var það faðir brúðarinnar, ættingjar hennar, þeir er við voru, og aðrir virðingamenn.
Es waren der Vater der Braut, ihre Verwandten, die mit ihr waren, und andere Würdenträger.

30) Síðan skyldi bætast við brúðfylgdina frá báðum hliðum, þannig að þeir, sem fjarst stóðu klausturdyrunum, yrðu síðastir til inngöngu í kirkjuna, - ef þar yrði þá nokkurt rúm fyrir þá. Dann sollte die Brautgesellschaft von beiden Seiten ergänzt werden, sodass diejenigen, die am weitesten von den Klostertüren standen, die Letzten sein würden, die in die Kirche eintreten – falls es dort dann noch Platz für sie geben würde.

31) Klausturbræðurnir höfðu ráðstafað því svo, brúðinni til virðingar, að himinblátt klæði var breitt á götu hennar alla leið frá klausturdyrunum út að kirkjudyrunum, svo að hvergi stigi hún á bera jörð.
Die Klosterbrüder hatten es so arrangiert, zur Ehre der Braut, daß ein himmelblaues Tuch auf ihrem Weg von den Klostertüren bis zu den Kirchentüren ausgebreitet wurde, so daß sie nirgendwo auf den bloßen Boden treten mußte.

32) Voru hinir yngstu í klaustrinu og þeir, sem lægstir voru að vígslum, látnir annast það.
Die Jüngsten im Kloster und diejenigen, die die niedrigsten Weihen hatten, wurden damit beauftragt.

Kapitel 2. 3 (5 - 10)

5) Það var sem gæti hún ekki varist ríkum grun um það, að þessi fátæklega klædda alþýðukona, sem hún gaf illt auga, hefði glapið brúðina svo, að hún hefði gleymt einhverju áríðandi, eða jafnvel gerst helst til fingralöng eftir einhverjum af dýrgripum hennar.
Es war, als könnte sie sich einem starken Verdacht nicht entziehen, daß diese arm gekleidete Arbeiterfrau, der sie einen bösen Blick zuwarf, die Braut so betört hatte, daß sie etwas Dringendes vergessen hatte oder sogar zu gierig nach einigen ihrer Kostbarkeiten geworden war.

6) Þegar hún fann enga ástæðu til umkvörtunar, stjakaði hún öllum stúlkunum frá brúðinni, en lét litlu telpurnar, sem vera áttu brúðarmeyjar, raða sér upp á bak við brúðina, tylla gómunum teprulega að kápufaldi hennar og halda honum uppi.
Als sie keinen Grund zur Beschwerde fand, wies sie alle Mädchen von der Braut ab, ließ jedoch die kleinen Mädchen, die Brautjungfern sein sollten, sich hinter der Braut aufstellen, die Köpfe stolz an ihren Umhang lehnen und ihn hochhalten.

7) Brýndi hún þá að lokum heldur alvarlega fyrir þessum litlu meyjum, hvernig þær ættu nú að ganga, svo að best færi á, á eftir brúðinni, og bera uppi kápufald hennar, og loks í kirkjunni, er hún kæmi inn að altari, taka við kápunni af henni, en leggja hana svo aftur yfir hana, er hún gengi út.
Schließlich wies sie diese kleinen Mädchen ernsthaft an, wie sie am besten hinter der Braut gehen sollten, um ihren Umhang zu tragen, und schließlich in der Kirche, wenn sie zum Altar kam, den Umhang von ihr abzunehmen und ihn dann wieder über sie zu legen, wenn sie hinausging.

8) Telpurnar játuðu öllum þessum lærdómi, blóðrjóðar af feimni.
Die Mädchen richteten sich nach all diesen Anweisungen, blutrot vor Verlegenheit.

9) Fyrir utan stofudyrnar stóð hirðstjórinn og beið brúðarinnar.
Vor der Tür stand der hirðstjóri und wartete auf die Braut.

10) Hann var í mesta viðhafnarbúningi sínum, sem vænta mátti, er hann hafði valist til slíkrar virðingar.
Er trug die prächtige Kleidung, die man bei diesem festlichen Anlaß erwarten konnte.

Dienstag, 24. Dezember 2024

Kapitel 2. 3 (1 - 4)

1) Þegar Kristín kom fram í fremri stofuna til þjónustukvenna sinna, varð þar heldur en ekki uppi fótur og fit.
Als Kristín in das vordere Zimmer zu ihren Dienstmädchen trat, entstand dort ein regelrechter Aufruhr.

2) Allar þurftu þær að skoða hana hátt og lágt, og fæstar gátu stillt sig um að taka á henni, eins og þær væru að fullvissa sig um, að þær sæju manneskju, sem væri hold og blóð eins og þær.
Alle mußten sie von Kopf bis Fuß betrachten, und die meisten konnten sich nicht verkneifen, sie anzufassen, um sich zu vergewissern, daß sie einen Menschen aus Fleisch und Blut sahen.

3) Allar stóðu þær orðlausar af undrun, og ekkert heyrðist annað en aðdáunar-andvörp.
Alle standen sprachlos vor Staunen da, und man hörte nichts außer bewundernden Ausrufen.

4) Forstöðukonan leit einna skarpast eftir því, að allt væri nú eins og það ætti að vera utan á brúðinni.
Die Aufseherin achtete genau darauf, daß an der Braut alles so war, wie es sein sollte.

Kapitel 2. 2 (293 - 310)

293) Það er spegill, sem mér þykir vænna um en nokkurn annan spegil.
Das ist ein Spiegel, den ich schöner finde als alle anderen Spiegel.

294) Líttu á.
Sieh mal.

295) Kannastu við þetta?"
Erinnerst du dich an das hier?“

296) Hún opnaði skrínið, og Halldóra hrökk aftur á bak, því að í skríninu lá - hauskúpan, sem verið hafði á borðinu hjá Kristínu, þegar hún lá veik.
Sie öffnete die Schatulle, und Halldóra fuhr zurück, denn darin lag – der Totenkopf, der auf Kristíns Tisch gelegen hatte, als sie krank gewesen war.

297) "Ég æpti upp yfir mig af skelfingu, þegar ég sá hana fyrst.
„Mich hat es auch geschüttelt, als ich ihn zum erstenmal gesehen habe.

298) Nú eru mér fáir hlutir dýrmætari.
Jetzt sind mir nur wenige Dinge mehr wert.

299) Eftir að ég kom á fætur, gleymdu allir henni.
Als ich wieder auf den Beinen war, vergaßen ihn alle.

300) En ég mundi eftir henni.
Aber ich erinnerte mich an ihn.

301) Hún er gjöf frá dauðanum.
Er ist ein Geschenk des Todes.

302) Hann er öllum höfðingjum voldugri, - eins og við höfum séð núna síðustu árin, - en hann á þó ekki annað til að gefa en þetta.
Der Tod ist mächtiger als alle Häuptlinge – sogar als die, die wir in den letzten Jahren hatten –, und doch hat er nichts anderes zu geben als das hier.

303) Ég hefi verið trúlofuð honum, eins og þú veist, - trúlofuð honum, eins og lög gera ráð fyrir, með frænda og vina ráði.
Ich war mit ihm verlobt, wie du weißt – mit ihm verlobt, wie es das Gesetz vorsieht, mit dem Rat von Verwandten und Freunden.

304) Við höfum sagt sundur með okkur, en erum þó enn þá góðir vinir.
Wir haben uns getrennt, sind aber gute Freunde geblieben.

305) Einhvern tíma seinna vitjar hann festanna til mín, og því seinna, sem hann kemur, því velkomnari verður hann.
Irgendwann wird er mein Fest besuchen, und je später er kommt, desto willkommener wird er sein.

306) Þegar hamingja mín er mest, lít ég í þennan spegil.
Wenn mein Glück am größten ist, schaue ich in diesen Spiegel.

307) Hann heldur huga mínum frá því að ofmetnast."
Er hält meinen Geist davon ab, übermütig zu werden.“

308) "Hirðstjórinn bíður," var kallað við dyrnar.
„Der hirðstjóri wartet“, wurde an der Tür gerufen.

309) "Já, nú kem ég," mælti Kristín og læsti skríninu í skyndi.
„Ja, jetzt komme ich“, sagte Kristín und schloß den Schrein hastig.

310) "Leggðu yfir mig kápuna, Halldóra mín."
„Leg mir den Umhang um, meine Halldóra.“

Kapitel 2. 2 (286 - 292)

286) Hálfmánalagið á sjálfri skuggsjánni táknar eitthvað heilagt í trú þeirra Múhameðstrúarmanna.
Der Halbmond auf dem Spiegel zeigt etwas, das im Glauben der Mohammedaner heilig ist.

287) En nú ætla ég að sýna þér höfðinglegustu og fágætustu gjöfina, sem ég á."
Und nun will ich dir das kostbarste Geschenk zeigen, das ich habe.“

288) Kristín gekk að ofurlitlu, silfurbúnu skríni, sem þar stóð, og bar að því lykil, sem hún bar á sér.
Kristín ging zu einer kleinen, silbernen Schatulle, die da stand, und steckte den Schlüssel ins Schloß, den sie bei sich trug.

289) "Þessu skríni fær enginn maður að ljúka upp, nema ég sjálf, og ég hefi lagt svo fyrir, að það skuli leggja óopnað í gröfina hjá mér.
„Diese Schatulle darf kein Mensch aufschließen, außer mir, und ich hatte mir vorgenommen, daß sie mir ungeöffnet mit ins Grab gelegt werden soll.

290) Gettu upp á, hvað í því er.
Rat mal, was darin ist.

291) Nei, það þarftu ekki að reyna.
Nein, das brauchst du nicht zu versuchen.

292) Þú getur aldrei upp á því.
Du kommst nie darauf.

Montag, 23. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (270 - 285)

270) Þeir hafa allir ofboð gott af því að æfa sig ofurlítið í þolinmæði.
Alle haben Nutzen davon, sich ein wenig in Geduld zu üben.

271) Ég á eftir að sýna þér skrautgripina mína.
„Ich muss dir noch meinen Schmuck zeigen.“

272) Fer ekki kyrtillinn minn sæmilega?
Sitzt mein Hemd nicht gut?

273) Ég hefi sjálf saumað allar rósirnar, sem á honum eru.
Ich habe alle Rosen selbst angenäht, die darauf sind.

274) Þess vegna þykir mér einna vænst um hann af öllu, sem ég ber.
„Deshalb halte ich ihn für das Wertvollste von allem, was ich habe.“

275) Kápuna hefir amma mín átt, Helga á Grund.
Den Mantel hatte schon meine Großmutter, Helga auf Grund.

276) Spennurnar á henni eru gerðar úr kúlum af tveim riddaraskjöldum, sínum úr hvorri riddaraættinni, Eiríks Sveinbjarnarsonar og Lofts Hálfdánarsonar.
Die Schnallen darauf wurden aus den Kugeln (?) von zwei Ritterwappen gemacht, jedes gehörte zu einem anderen Geschlecht – den Sippen von Eiríkur Sveinbjarnarson und Loftur Hálfdánarson.

277) Skjaldarmerki þeirra eru grafin á kúlurnar.
Ihre Wappen sind auf den Kugeln eingraviert.

278) Þetta belti var í fyrstu gert handa Vilborgu Einarsdóttur, konu Eiríks riddara Sveinbjarnarsonar.
Der Gürtel war ursprünglich für Vilborg Einarsdóttir, die Frau des Ritters Eiríkur Sveinbjarnarson.

279) Síðan hefir verið bætt í það mörgum stokkum, og í síðustu utanför lét pabbi gylla það upp.
???


280) Þennan armhring hefir Þórdís, dóttir Snorra Sturlusonar borið.
Diesen Armreif hat Þórdís, die Tochter von Snorri Sturluson, getragen.

281) Ennisspöngina mína hefir átt Þóra, kona Lofts Sæmundssonar í Odda.
Der Stirnreif gehörte Þóra, der Frau von Loftur Sæmundsson in Odda.

282) Steinasörvið, sem ég ber um hálsinn, gaf einhver kardínáli suður í löndum pabba, en krossinn, sem við það hangir, er gjöf til mömmu frá Margrétu Danmerkurdrottningu.
Der Rosenkranz, den ich um den Hals trage, gab ein Kardinal im Süden des Landes Papa, und das Kreuz, das daran hängt, ist ein Geschenk an Mama von Margarethe, der Königin von Dänemark.

283) Hann einn er meira virði en allt annað skraut, sem ég á, því að svörtu perlurnar eru afar sjaldgæfar.
Er ist mehr wert als all der andere Schmuck, den ich habe, denn die schwarzen Perlen sind sehr selten.

284) Þennan spegil gaf sýrlenskur höfðingi í Jórsalaborg pabba.
Diesen Spiegel gab ein Stammesfürst aus Syrien in Jerusalem Papa.

285) Umgerðin á honum er úr sedrusviði úr Líbanonsfjöllum, og myndirnar, sem á hana eru skornar, tákna hina sjö himna með plánetunum.
Sein Rahmen ist aus Zedernholz aus dem Libanon, und die Bilder, die eingeritzt sind, zeigen den Himmel mit den Planeten.

Sonntag, 22. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (258 - 269)

258) Það er sælt að elska og njóta þess, sem maður elskar.
Es ist ein Glück, zu lieben und das zu genießen, was man liebt.

259) Ég óska þess af öllu hjarta, að hamingja þín haldist."
Ich wünsche von ganzem Herzen, daß dein Glück von Dauer ist.“

260) Forstöðukonan kallaði nú inn um dyrnar og sagði, að hirðstjórinn væri kominn og biði eftir brúðinni.
Die oberste Dienerin kam nun zur Tür herein und sagte, daß der hirðstjóri gekommen sei und auf die Braut warte.

261) "Bráðum," kallaði Kristín á móti.
„Gleich“, rief Kristín zurück.

262) Síðan sneri hún sér að Halldóru og mælti hljótt:
Dann wandte sie sich an Halldóra und sagte leise:

263) "Ég hefi masað af mér tímann og gleymt blessuðum hirðstjóranum.
„Ich habe die Zeit verplaudert und den gesegneten hirðstjóri vergessen.

264) Hann á að leiða mig í kirkjuna.
Er wird mich zur Kirche führen.

265) Það gerir ekkert til.
Das macht aber nichts.

266) Hann getur beðið ofurlitla stund.
Er kann noch eine kleine Weile warten.

267) Við þurfum ekkert að flýta okkur.
Wir brauchen uns nicht abzuhetzen.

268) Það verður hvort sem er ekkert gert fyrr en ég kem.
Es passiert ohnehin nichts, bevor ich komme.

269) Biskupinn bíður í kirkjunni með alla presta sína.
Der Bischof wartet in der Kirche mit all seinen Priestern.

Kapitel 2. 2 (253 - 257)

253) Ég held nærri því, að mig sé búið að dreyma fyrir því.
Ich dachte beinahe, ich träume.

254) Stjörnuspádómurinn hefir spáð mér mörgum afkomendum og þar á meðal mörgu stórmenni.
Die Prophezeiung hat mir viele Nachkommen verheißen und darunter viele große Männer.

255) Engan mann hefi ég séð fyrr né síðar, sem ég vildi honum fremur kjósa til að vera faðir þessa fyrirheitna stórmennis.
Keinen Mann habe ich gesehen, weder früher noch später, den ich eher zum Vater dieser verheißenen großen Männer erwählt hätte.

256) Er ég ekki sæl, Halldóra mín, að vera nú að ganga að eiga mann, sem ég hefi jafnmikla ást á?"
Bin ich nicht glücklich, Halldóra, nun einen Mann zu heiraten, zu dem ich eine so große Liebe hege?“

257) "Jú, þú ert sæl, Stína mín, og ég samgleðst þér hjartanlega, - hjartanlega!
„Ja, du bist glücklich, und ich gratuliere dir herzlich – herzlich!

Kapitel 2. 2 (245 - 252)

245) Halldóra hlýddi á og tók innilegan þátt í gleði hennar.
Halldóra hörte zu und nahm innigen Anteil an ihrer Freude.

246) "Manstu eftir þeim dökkhærða og ljóshærða, sem ég sagði þér frá, að kæmu til mín í leiðslunni?" hélt Kristín áfram.
„Erinnerst du dich an den Dunkelhaarigen und den Hellhaarigen, von denen ich dir prophezeite, daß sie in Trance zu mir kamen?“ sagte Kristín.

247) "Nú eru þeir báðir komnir.
„Nun sind sie beide gekommen.

248) Sá dökkhærði er kominn - og farinn, en sá ljóshærði gengur nú á undan mér í kirkjuna og bíður mín þar.
Der Dunkelhaarige ist gekommen – und gegangen, und der Blonde ist nun in der Kirche und wartet dort auf mich.

249) Áður en þessi dagur er að kvöldi kominn, verðum við orðin hjón.
Bevor an diesem Tag der Abend kommt, werden wir verheiratet sein.

250) Hefirðu séð hann?
Hast du ihn gesehen?

251) Hann er fríður og karlmannlegur - og mér þykir svo undur vænt um hann.
Er ist schön und männlich – und ich habe ihn sehr lieb.

252) Ég er viss um, að við eigum skap saman, og ég er viss um, að ég eignast börn, sem líkjast honum.
Ich bin sicher, daß wir zusammenpassen, und ich bin sicher, daß ich Kinder bekomme, die ihm gleichen.

Kapitel 2. 2 (238 - 244)

238) Nú færi ég honum annan tengdason, ekki fátækari, ættsmærri eða frændfærri en hinn var.
Nun präsentierte ich ihm einen neuen Schwiegersohn, der auch nicht ärmer oder weniger vornehm war oder weniger Verwandtschaft hatte als der vorige.

239) Vald okkar og auður vex að mun við þennan ráðahag.
Unsere Macht und unser Reichtum wuchsen durch diese gute Partie.

240) Ég sé það á pabba um þessar mundir, að honum þykir ég hafa vel valið.
Ich sah es Papa an, daß er fand, daß ich eine gute Wahl getroffen hatte.

241) En samt er ekki Þorleifur enn að fullu bættur.
Und doch war es kein voller Ersatz für Þorleifur.

242) Enn má hann varla tvö orð tala, svo að ekki minnist hann sonarins.
Immer noch kann er kaum zwei Worte sagen, ohne sich an seinen Sohn zu erinnern.

243) Þó held ég, að hann sé nú kominn á þá skoðun, að hann sé ekki með öllu barnlaus."
Trotzdem denke ich, daß er nun zu der Einsicht gelangt ist, daß er doch nicht völlig kinderlos ist.“

244) Kristín mælti þetta allt með fjöri og glaðleik, og var auðheyrt á henni, að henni var kært að hafa fundið manneskju, sem hún gat sagt þetta allt saman við.
Kristín sagte all das gut gelaunt, und es war offensichtlich, daß sie froh war, einen Menschen gefunden zu haben, dem sie all das sagen konnte.

Kapitel 2. 2 (226 - 237)

226) Pabbi leitaði sér harmaléttis í því að auka höfðingsskap sinn sem mest.
Papa versuchte, seine Trauer zu bewältigen, indem er sich seinen Aufgaben als höfðing widmete.

227) Hann hafði hirð um sig að dæmi stórhöfðingja og hélt hirðskáld.
Er hatte einen ganzen Hofstaat um sich und auch noch Skalden.

228) Hann ól upp bjarndýr og hafði það fyrir hund.
Er zog einen jungen Bären auf und hielt ihn wie einen Hund.

229) Hann lét byggja hvert hafskipið eftir annað, sum hér, sum erlendis.
Er ließ ein Schiff nach dem anderen bauen, hier und im Ausland.

230) Hann var ekki ánægður, nema hann bæri af hverjum manni hérlendum að rausn og höfðingsskap.
Er war erst zufrieden, als er alle einheimischen Männer übertraf.

231) En ætíð, þegar hann reið til þings eða frá, gisti hann í Hvammi.
Und immer, wenn er zum Thing ritt oder zurückkam, war er zu Gast in Hvammur.

232) Ég held, að honum hafi ekki þótt ég sem allra lökust húsfreyja, þó að aldrei léti hann orð falla um rausn mína.
Ich dachte, daß er mich für die schlechteste aller Hausfrauen hielt, denn er verlor nie ein freundliches Wort über mich.

233) Hann sá efni okkar aukast árlega, og Jón heitinn varð besti vinur hans og máttugasti stuðningsmaður á þinginu.
Er sah unseren Reichtum jährlich wachsen, und Jón wurde sein bester Freund und mächtigster Unterstützer beim Thing.

234) Þann vin hafði ég þó útvegað honum.
Diesen Freund hatte ich ihm zugeführt.

235) Hann smámildaðist við mig.
Er wurde mir gegenüber etwas milder.

236) Svo kom drepsóttin og Jón andaðist.
Dann kam die Pest, und Jón starb.

237) Þá sat ég uppi sem ung ekkja, með allan auðinn, og réð gjaforði mínu sjálf að landslögum.
Ich saß da als junge Witwe, mit allem Reichtum, und réð gjaforði mínu sjálf að landslögum (???).

Samstag, 21. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (223 - 225)

223) Það hýrnaði dálítið yfir pabba, þegar hafið var bónorð til mín fyrir hans hönd.
Es freute Papa nur sehr wenig, als um meine Hand angehalten wurde.

224) Þetta var það fyrsta, sem mér vannst á.
Das war das erste, ???

225) Svo fór ég að Hvammi, en pabbi og mamma voru barnlaus eftir í Vatnsfirði.
So begab ich mich nach Hvammur, und Papa und Mama blieben kinderlos in Vatnsfjörður zurück.

Kapitel 2. 2 (217 - 222)

217) Ekki var um það að spyrja, þegar menn vissu, að Björn Einarsson ætti gjafvaxta dóttur, hvort hana mundi biðla skorta.
Keiner stellte Fragen, denn die Männer wußten, daß Björn Einarsson eine erwachsene Tochter hatte, um die man werben konnte.

218) Það var spurt minna um hitt, hvernig þessi dóttir væri; ættgöfgin og auðurinn gerði hana nægilega útgengilega.
Es wurde wenig danach gefragt, wie diese Tochter war; Adel und Reichtum waren ihr anzusehen.

219) Þó að ég hefði verið krypplingur, mundi einhver biðill hafa fengist.
Wenn ich ein Krüppel gewesen wäre, hätte ich wohl trotzdem Anträge bekommen.

220) Nú, ég var það nú ekki - þakkað veri guði.
Nun, ich war es ja nicht – Gott sei Dank.

221) Útlit mitt spillti ekki beinlínis fyrir mér.
Mein Aussehen verdarb mir nichts.

222) Ég reyndi eins og ég gat að ýta við tilfinningum þessa ríka höfðingjasonar úr Dölunum, og sannarlega rann hann á agnið.
Ich versuchte – und es gelang mir – Gefühle bei diesem reichen Höfðings-Sohn aus Dalur zu wecken, und er schluckte den Köder.

Freitag, 20. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (211 - 216)

211) Öll viðleitni mín til að mýkja hann var gersamlega árangurslaus.
Alle meine Versuche, ihn zu erweichen, waren fruchtlos.

212) Ég fékk ekki svo mikið sem að nálgast hann.
Ich kam überhaupt nicht an ihn heran.

213) Ég bað hann að lofa mér að ríða með honum til alþingis um sumarið.
Ich bat ihn, mir zu erlauben, mit ihm im Sommer zum Althing zu reiten.

214) Nærri því var ekki komandi fyrr en mamma lofaði að fara líka.
Er erlaubte es erst, als Mama versprach, mitzukommen.

215) Þá þóttist hann þess fullviss, að hann þyrfti ekkert að sinna mér.
So war er sicher, daß er sich nicht um mich zu kümmern brauchte.

216) Í þeirri ferð sá Jón Guttormsson mig.
Auf dieser Reise sah Jòn Guttormsson mich.

Kapitel 2. 2 (207 - 210)

207) Hann harmaði Þorleif, en hann hataði mig.
Er trauerte um Þorleifur, aber er haßte mich.

208) Hann hataði mig fyrir það, að stjörnuspádómurinn skyldi hafa rætst á þennan hátt.
Er haßte mich dafür, daß die Prophezeiung sich auf solche Art erfüllt hatte.

209) Auðvitað vissi hann, að það var ekki mér að kenna, en hatrið bitnaði samt á mér.
Natürlich wußte er, daß es nicht meine Schuld war, und der Haß traf mich deshalb um so mehr.

210) Hann taldi sig barnlausan, þó að hann ætti eina telpu, sem þar að auki var talin heilsulaus.
Er sagte, er sei kinderlos, obwohl er eine Tochter hatte, die damals noch dazu bei schlechter Gesundheit war.

Kapitel 2. 2 (191 - 206)

191) Hann fylgdi mér hingað og greiddi götu mína hingað inn."
Er folgte mir hierher und zahlte meine Reise hierher.“

192) Kristín þagnaði litla stund og mælti síðan:
Kristín schwieg eine kleine Weile und sagte dann:

193) "Heyrðu, Halldóra mín.
„Hör zu, meine Halldóra.

194) Minntist hann nokkuð á Þorleif heitinn bróður minn?"
Erwähnte er jemals meinen Bruder Þorleifur?“

195) "Hann nefndi hann að minnsta kosti þrisvar á nafn, þessa litlu stund, sem við töluðum saman."
„Er erwähnte ihn mindestens dreimal namentlich, in dieser kleinen Weile, die wir miteinander sprachen.“

196) "Vesalings pabbi.
„Armer Papa.

197) Hann hefir liðið mikið.
Er hat viel gelitten.

198) Nefndi hann mig nokkurn tíma?"
Hat er auch mich jemals erwähnt?“

199) "Já, og ætíð hlýlega."
„Ja, und immer freundlich.“

200) Kristín varpaði mæðilega öndinni.
Kristín seufzte bekümmert.

201) "Þú vissir öll mín leyndarmál í gamla daga, Halldóra mín, og hefir varðveitt þau vel.
„Du kennst alle meine Geheimnisse aus alten Zeiten, meine Halldóra, und hast sie gut gehütet.

202) Úr þessu er ég vís til að fara að hlaða á þig nýjum leyndarmálum.
Und nun bin ich im Begriff, dir ein neues Geheimnis anzuvertrauen.

203) Í þessi tólf ár hefir staðið barátta í kyrrþey milli mín og pabba.
In diesen zwölf Jahren hat ein stiller Kampf zwischen mir und Papa geherrscht.

204) Ég strengdi þess heit við mömmu, að ég skyldi bæta honum upp sonarmissinn, - ég einsömul.
Ich gab deshalb Mama das Versprechen, daß ich ihm den verlorenen Sohn ersetzen würde – ich allein.

205) Það var í mikið ráðist fyrir mig.
Das war eine große Aufgabe für mich.

206) Og ekki leit það efnilega út í fyrstu, því þegar hann kom heim um veturinn, var hann svo yfirkominn af harmi, að hann mátti varla fötum fylgja.
Und anfangs sah es gar nicht vielversprechend aus, denn als er im Winter nach Hause kam, war er so von Kummer überwältigt, daß er sich kaum auf den Beinen halten konnte.

Donnerstag, 19. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (176 - 190)

176) Eftir brúðkaupið förum við hjónin vestur í Vatnsfjörð, - því að pabbi gefur upp búið fyrir okkur, - og þá getur þú slegist í förina, ef þér er ekkert að vanbúnaði.
Nach der Hochzeit begeben wir als Ehepaar nach Westen, nach Vatnsfjörður – denn Papa gibt seinen Wohnsitz für uns auf – und dann kannst du gleich loslegen, wenn du bereit bist.

177) Þá skiljum við ekki framar.
Dann trennen wir uns nicht mehr.

178) Er þér í raun og sannleika nokkur gleði að þessu?"
Macht dir das bei aller Trauer etwas Freude?“

179) Kristín þurfti ekki að spyrja.
Kristín brauchte nicht zu fragen.

180) Gleðin, sem skein út úr andliti Halldóru, var svo sönn og einlæg, að hún þurfti engra orða við.
Die Freude, die auf Halldóras Gesicht leuchtete, war so wahr und ehrlich, daß es keiner Worte bedurfte.

181) Kristín hafði fengið þá ósk uppfyllta, að geta glatt hana.
Kristín hatte den Wunsch erfüllt bekommen, sie glücklich zu machen.

182) "Jæja, Halldóra mín.
„Jaja, meine Halldóra.

183) Þetta er afgert, og nú tölum við um annað.
Das ist abgemacht, und nun reden wir über etwas anderes.

184) Hver var það, sem fylgdi þér hingað heim að dyrunum og fékk þér komið hingað inn?
Wer war es, der dir bis hierher zur Tür gefolgt ist und dich hineingeleitet hat?

185) Ég heyrði, að það var einhver karlmaður."
Ich habe gehört, daß es ein Mann war.“

186) "Það var faðir þinn."
„Das war dein Vater.“

187) "Faðir minn?
„Mein Vater?

188) Svo -?"
So?“


189) "Hann heyrði til mín af tilviljun fyrir utan tjald sitt og kom út til mín.
„Er hörte mich zufällig vor seinem Zelt und kam zu mir heraus.

190) Þegar hann þekkti mig, tók hann mér eins og gamalli vinkonu og talaði alúðlega við mig eins og jafningja sinn.
Als er mich erkannte, betrachtete er mich als alte Freundin und sprach herzlich mit mir wie mit seinesgleichen.

Mittwoch, 18. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (166 - 175)

166) Þú gafst mér manninn minn - óbeinlínis, um leið og þú gafst mér tólf hundraða jörð á fyrra brúðkaupsdegi þínum.
Du hast mir meinen Mann gegeben – so, wie du mir an deinem Hochzeitstag tólf hundraða Land gegeben hast.

167) Aldrei hefði svo vænn maður beðið mín, hefði ég verið umkomulaus þjónustustúlka.
Nie hätte ein so vornehmer Mann um mich angehalten, wenn ich ein mittelloses Dienstmädchen gewesen wäre.

168) Þegar ég fór að vitja þessarar eignar minnar, var mér tekið í sveitinni eins og ég væri kona af háum stigum.
Als ich wußte, daß ich diesen Besitz hatte, war mir ins Gesicht geschrieben, daß ich eine Frau von hoher Abstammung war.

169) Hvarvetna mætti ég hýrri augum en vant er að senda vinnukonum, og loks kom bónorðið.
Hvarvetna mætti ég hýrri augum en vant er að senda vinnukonum, und schließlich kam der Heiratsantrag.

170) Þessa jörð ætla ég nú að gefa til guðs þakka.
Dieses Land will ich nun zum Dank Gottes spenden.

171) Hún hefir skapað hamingju mína, og nú á hún að skapa mér frið, þegar ellin færist yfir mig.
Sie hat mein Glück geschaffen, und nun wird sie mir Frieden schaffen, während das Alter mich überkommt.

172) Ef þú tekur mig að þér, þarf ég ekki að leggja á borð með mér fyrst um sinn.
Wenn du mich zu dir nimmst, brauche ich mir vorerst nicht den Tisch zu decken.

173) Og fari svo, að ég missi heilsuna, þá er nú fleira, sem grípa mætti til, en þessi eina jörð."
Und sollte es so kommen, daß ich meine Gesundheit verliere, dann sind nun mehrere da, die zugreifen würden, um dieses Land zu bekommen.“

174) "Nefndu ekki annað eins á nafn.
„Nenn nichts anderes beim Namen.

175) Ef þú verður farlama, hvort sem það verður fyrr eða síðar, skal ég ala önn fyrir þér upp frá þessu.
Wenn du gebrechlich wirst, was früher oder später passieren kann, werde ich alles tun, damit du wieder auf die Beine kommst.

Dienstag, 17. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (150 - 165)

150) Hugur minn er orðinn heiminum fráhverfur og leitar þangað, sem ástvinir mínir eru fyrir.
Mein Wunsch ist es, der Welt den Rücken zu kehren und dort zu sein, wo meine Liebsten schon sind.

151) Þangað til ég fæ að safnast til þeirra, vil ég hverfa aftur til þeirra gæða, sem ég þekkti best áður en guð gaf mér þá.
???

152) Ég vil aftur verða vinnukona.

Ich will wieder Magd werden.

153) Ég vil aftur mega þjóna húsbændum, sem ég elska, með dyggð og árvekni.
Ich will wieder dem Hausherrn dienen, den ich liebe, mit Tugend und Achtsamkeit.

154) Það er eina lækningin, sem minni sjúku sál getur hlotnast hér í lífi, að vinna til trausts og velvildar og þakklætis góðra manna; vera mér þess meðvitandi, að ég inni af hendi skylduverk mín með trú og dyggð, leggist þreytt til svefns á hverju kvöldi, en með góða samvisku og fulla vissu um það, að ekkert hafi verið ógert látið, sem mér bar að gera.
Das ist das einzige Heilmittel, das meiner kranken Seele hier im Leben zuteilwerden kann, das Vertrauen und das Wohlwollen und die Dankbarkeit eines guten Mannes zu gewinnen; dann wäre ich mir dessen bewußt, daß ich meine Schuldigkeit mit Treue und Tugend erfülle, würde jeden Abend müde ins Bett gehen und mit gutem Gewissen wissen, daß nichts unerledigt geblieben ist, das mir aufgetragen wurde.

155) Þannig var ævi mín í Vatnsfirði fyrr á árum, og síðan mótlætið kom, hefir þetta verið heitasta ósk mín."
So war mein Leben in Vatnsfjörður vor Jahren, und seit das Unglück kam, war das mein heißester Wunsch.“

156) "Þetta er þó það minnsta, sem ég get gert fyrir þig."
„Das ist das mindeste, was ich für dich tun kann.“

157) "Ef þú gerir það, gerir þú mig svo glaða sem ég get orðið í þessu lífi."
„Wenn du das tust, machst du mich so glücklich, wie ich in diesem Leben noch werden kann.“

158) "Ekki annað en þetta!" mælti Kristín og hló við.
„Nichts anderes als das!“ sagte Kristín und lachte.

159) "Ég hélt þú mundir biðja mig að gefa þér nýjan mann, - og svei mér ætlaði ég að reyna að gera það.
„Ich dachte, du würdest mich bitten, dir einen neuen Mann zu geben – und Himmel, wie gern würde ich versuchen, das zu tun!

160) Ég hefði haft einhver ráð!
Ich habe einen Rat!

161) Ég hélt þig mundi langa til að giftast - eins og mig -, fá nýjan, góðan og ötulan mann heim í bæinn til þín og - sængina til þín, byrja að nýju búskap á jörðinni þinni og endurvinna þannig þá hamingju, sem þú hefir misst.
Ich dachte, du würdest dich danach sehnen, wieder zu heiraten – so wie ich –, einen neuen, guten und fleißigen Mann in dein Haus und – dein Bett zu bekommen, von neuem mit der Landwirtschaft zu beginnen und all das Glück zurückzugewinnen, das du verloren hast.

162) Allt þetta ætla ég að gera."
All das will ich tun.“

163) "Þú gleymir því, hvað ég er orðin gömul, Stína mín," mælti Halldóra og brosti.
„Du vergißt, wie alt ich bin, meine Stína“, sagte Halldóra und lächelte.

164) "Við erum ekki jafngamlar.
„Wir sind nicht gleichaltrig.

165) Manstu ekki, að ég kallaði þig "elsku barn", þegar við vorum saman, og það fram á árið, sem þú giftist?
Erinnerst du dich nicht, daß ich dich ‚liebes Kind‘ nannte, als wir zusammen waren, und das bis zu dem Jahr, in dem du geheiratet hast?

Montag, 16. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (148 - 149)

148) Ég hefi elskað og verið elskuð með trúmennsku, og ég hefi notið móðurgleðinnar í ríkum mæli.
Ich habe geliebt und wurde geliebt mit Treue, und ich habe die Mutterfreuden in reichem Maße genossen.

149) Nú er ég ekkja og einstæðingur.
Jetzt bin ich Witwe und allein.

Kapitel 2. 2 (139 - 147)

139) "En get ég þá ekkert gert fyrir þig, ekki glatt þig í neinu, - ekki uppfyllt neina ósk þína?"
„Ich kann also nichts für dich tun – dir keine Freude machen – dir keinen Wunsch erfüllen?“

140) Halldóra brosti raunalega.
Halldóra lächelte traurig.

141) "Ég á ekki nema eina ósk til.
„Ich habe nur noch einen Wunsch.

142) Fengi ég hana uppfyllta, fullnægði hún öllum jarðneskum þörfum mínum."
Wenn ich den erfüllt bekomme, sind alle meine irdischen Bedürfnisse erfüllt.“

143) "Og hver er hún?" spurði Kristín fljótlega.
„Und was ist es?“ fragte Kristín schnell.

144) "Að ég mætti koma til þín, þegar þú ert setst að búi í Vatnsfirði, og þjóna þér, það sem eftir er ævinnar."
„Daß ich zu dir kommen darf, wenn du in Vatnsfjörður wohnst, und dir dienen, damit wir zusammenleben.“

145) "Ekki annað?" spurði Kristín, steinhissa.
„Nichts anderes?“ fragte Kristín verblüfft.

146) "Nei, ekkert annað.
„Nein, nichts anderes.

147) Lífið hefir gefið mér öll gæði sín, og dauðinn hefir svipt mig þeim öllum.
Das Leben hat mir alles gegeben, und der Tod hat mir alles genommen.

Sonntag, 15. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (133 - 138)

133) Og ef það er fjárhlutur, sem þú kýst þér, þarftu engan veginn að vera smátæk.
Und wenn es Reichtümer sind, die du dir erwählst, brauchst du keineswegs bescheiden zu sein.

134) Ég á yfir meiru að ráða nú en nokkru sinni áður, - ég sjálf, án þess að spyrja nokkurn mann ráða."
Ich habe jetzt mehr zur Verfügung als je zuvor – ich selbst, ohne daß ich jemanden darum bitten muß.“

135) "Ég óska mér ekki meiri fjárhluts, Kristín mín.
„Ich wünsche mir keine Reichtümer, meine Kristín.

136) Ég er ekki fátæk.
Ich bin nicht arm.

137) Ég hefi meira en nóg fyrir mig að leggja og hefi engum fyrir að sjá, nema sjálfri mér.
Ich habe mehr als genug und muß auf niemanden Rücksicht nehmen, außer auf mich selbst.

138) Ef þú vilt gleðja mig með gjöfum, þá láttu einhvern vesaling njóta þeirra, sem verður á götu þinni."
Wenn du mich mit Geschenken erfreuen willst, dann laß sie einem armen Schlucker zukommen, der deine Güte zu schätzen weiß.“

Kapitel 2. 2 (126 - 132)

126) Nú er ég komin að því, sem ég ætlaði að segja við þig, þegar ég sendi eftir þér og stefndi þér hingað.
Nun komme ich endlich zu dem, was ich dir sagen wollte, seit ich dich habe kommen lassen.

127) Allar þær gjafir, sem hér verður útbýtt að veislunni lokinni, eru of lítilfjörlegar handa þér, - þó að þær væru allar komnar saman í eitt.
All die Geschenke, die hier am Ende der Feier ausgetauscht werden, sind für dich von geringem Wert – sie kommen alle aufs gleiche heraus.

128) Enga manneskju langar mig svo til að gleðja í dag sem þig eina.
Keinen Menschen will ich heute so sehr erfreuen wie dich.

129) Þess vegna átt þú að kjósa þér gjöf af mér.
Deshalb mußt du dir ein Geschenk von mir aussuchen.

130) Ef jarðnesk manneskja er þess megnug, skal ég uppfylla ósk þína."
Wenn ein irdischer Mensch dazu fähig ist, werde ich deinen Wunsch erfüllen.“

131) "Kjósa mér gjöf -?" mælti Halldóra með grátstaf og þurrkaði af sér tárin.
„Mir ein Geschenk aussuchen …?“ sagte Halldóra, hörte auf zu weinen und trocknete sich die Tränen.

132) "Já, Halldóra mín.
„Ja, meine Halldóra.

Sonntag, 8. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (117 - 125)

117) Svo óslítandi er sambandið milli okkar, Dóra mín, að gamall kvilli, sem mér er batnaður fyrir löngu, kemur yfir mig snöggvast, þegar þér líður illa, eins og lífæðar liggi á milli okkar.
So unzerreißbar ist das Band zwischen uns, meine Dóra, daß das alte Leiden, das sich schon lange gebessert hat, mich für einen Moment überkommt, wenn es dir schlecht geht, weil zwischen uns eine Lebensader liegt.

118) Þó furðarðu þig á, að ég hefi sent eftir þér á þessum hamingjudegi.
Und doch wunderst du dich, daß ich an diesem Glückstag nach dir habe schicken lassen.

119) Við erum nátengdari en nokkrar systur geta verið.
Wir stehen uns näher, als es Schwestern je sein könnten.

120) Komdu, Dóra mín.
Komm, meine Dóra.

121) Lofaðu mér að faðma þig að mér."
Erlaub mir, dich in die Arme zu nehmen.“

122) Halldóra lét fallast í faðm hennar og grét beisklega upp við hinn bjarta barm og hið dýrmæta brúðarskraut.
Halldóra ließ sich in ihre Arme sinken und weinte bitterlich an dieser hellen Brust und dem kostbaren Brautschmuck.

123) "Það gleður mig nærri því að sjá þig gráta.
„Es freut mich beinahe, dich weinen zu sehen.

124) Gráturinn er eina lækningin við hinni þögulu sorg.
Weinen ist das einzige Heilmittel für diesen stillen Kummer.

125) Eftir grátinn léttir þér um hjartað, Dóra mín, en á brúðarbúningi mínum skína perlur, sem aldrei verða við fé keyptar.
Nach dem Weinen ist dir leichter ums Herz, meine Dóra, und auf meinem Brautkleid schimmern Perlen, die nicht mit Geld gekauft worden sind.

Kapitel 2. 2 (107 - 116)

107) Þú mátt ekki segja það neinum, enda hefi ég reynt þig svo að trúmennsku og þagmælsku, að ég veit, að þú gerir það ekki.
Du darfst das unter keinen Umständen sagen, aber ich habe deine Treue und Verschwiegenheit ja schon so beansprucht, daß ich weiß, daß du es nicht tust.

108) Síðan ég var veik og þú sast hjá mér, hefi ég verið gersvipt allri draumagáfu - leiðslu eða fjarskyggni, eða hvað menn nú vilja kalla það, - aldrei orðið þess vör, nema einu sinni.
Als ich schwach war und du bei mir saßest, habe ich alle möglichen übersinnlichen Erlebnisse gehabt – Trance oder Hellsehen oder wie man es nun nennen will – aber ich habe es nie jemandem erzählt.

109) Þá fannst mér í svefninum ég vera komin til þín á einhverjum ókenndum stað.
Im Traum war ich zu dir gekommen, an einen unbekannten Ort.

110) Ég þekki ekki bæinn þinn, því að þó að ég hafi einu sinni átt hann, hefi ég aldrei þangað komið.
Ich kannte dein Haus nicht, denn obwohl ich es einst besessen hatte, bin ich nie dorthin gekommen.

111) Þar sastu einsömul og grátandi yfir fimm líkum, einu af fullorðnum karlmanni, en fjórum af drengjum á mismunandi aldri.
Da saßest du allein und weintest über fünf Leichen, eine war die eines erwachsenen Mannes, und vier die von Jungen unterschiedlichen Alters.

112) Ég grét hástöfum, þegar ég vaknaði.
Ich weinte laut, als ich aufwachte.

113) Ég grét ekki jafnsárt, þegar dauðinn kom að rekkju sjálfrar mín.
Ich weinte, als der Tod in meine Reichweite kam.

114) Ég sendi til þín til að vita, hvernig þér liði.
Ich schickte einen Boten zu dir, um zu erfahren, wie es dir ging.

115) Manstu eftir því?
Erinnerst du dich daran?

116) Sendimaðurinn sagði, að þú hefðir verið sinnulaus af sorg og þú hefðir varla getað við hann talað.
Der Bote sagte, du seist vor Kummer völlig teilnahmslos gewesen und hättest kaum mit ihm sprechen können.

Samstag, 7. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (103 - 106)

103) Þú barðist um mig við dauðann með dæmalausri trúmennsku og þrautseigju, barðist við hann, þó að sú barátta væri með öllu vonlaus.
Du hast um mich gegen den Tod gekämpft mit unglaublicher Treue und Ausdauer, gegen ihn gekämpft, obwohl alle diesen Kampf für aussichtslos hielten.

104) Með þessu hlýja, trygga handabandi togaðir þú mig aftur til lífsins, hvenær sem dauðinn ætlaði að villa mig út úr heiminum.
Mit diesem warmen sicheren Händedruck hast du mich wieder ins Leben gezogen, als der Tod mich aus dieser Welt holen wollte.

105) Síðan hafa hendur okkar aldrei að fullu slitnað í sundur.
Danach haben unsere Hände sich nie mehr ganz getrennt.

106) Á ég að segja þér eitt, Dóra mín?
Soll ich dir etwas sagen, meine Dóra?

Mittwoch, 4. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (95 - 102)

95) Ég veit ekki, hvort þær lenda hjá verðugum eða óverðugum.
Ich weiß nicht, worin ihr Wert oder Unwert besteht.

96) Þakklætið fyrir þær nær ekki til mín, síst inn til hjartans.
Die Dankbarkeit dafür erreicht mich nicht, jedenfalls nicht mein Herz.

97) Það er ekki nema ein manneskja, sem mig verulega langar til að gleðja í dag, og það ert þú, Dóra mín."
Es gibt nämlich nur einen Menschen, dem ich heute Freude machen möchte, und das bist du, meine Dóra.“

98) "Ég sé, að þú stendur orðvana af undrun og heldur ef til vill, að mér sé ekki alvara.
Ich sehe, daß du stumm vor Staunen bist, mich nicht ernst zu sehen.

99) Manstu, Dóra mín, þegar þú sast hjá mér dauðveikri, - vaktir yfir mér, baðst fyrir mér og hélst um höndina á mér?
Erinnerst du dich, meine Dóra, wie du bei mir saßest, als ich halbtot war – und über mich gewacht hast, für mich gebetet und mir die Hände gehalten hast?

100) Heldurðu, að ég hafi gleymt því?

Denkst du, daß ich das vergessen habe?

101) Heldurðu, að ég geti nokkurn tíma gleymt því?
Denkst du, daß ich es je vergessen könnte?

102) Allir höfðu gefið mig dauðanum, nema þú ein.
Alle hatten mich aufgegeben, außer dir.

Sonntag, 1. Dezember 2024

Kapitel 2. 2 (90 - 94)

90) Sigurður fóstri á að rétta hverjum manni það, sem honum er ætlað, og ávarpa hann í ljóðum um leið.
Pflegevater Sigurður soll jedem das geben, was er haben will, und ihn dabei in Versform ansprechen.

91) Auk þess hefir pabbi lagt fram þrjú hundruð í fríðu, til að gleðja með ölmusumenn þá, sem safnast að sundinu og ekki fá far út í eyna.
Außerdem hat Papa dreihundert gegeben, um die Bettler zu erfreuen, die sich an der Meerenge versammelt hatten und nicht zur Insel fahren konnten.

92) Þorleifur hefir lagt fram tvö hundruð í sama skyni og ég eitt hundrað af mínu fé.
Þorleifur hat zweihundert gegeben und ich einhundert von meinem Geld.

93) En ekkert af þessu kemur mér við.
Aber nichts davon kommt zu mir.

94) Það dregur mig ekkert, sem ég legg fram, og ég hefi enga gleði af þessum gjöfum.
Aber es bringt mir nichts, was ich gebe, und ich habe keine Freude an diesen Gaben.

Kapitel 2. 4 (84 - 100 (Ende))

84) Ómurinn af söngnum fór dvínandi eftir því sem skipið fjarlægðist . Das Echo des Gesangs schwächte sich ab, je weiter das Schiff sich en...